Beter langharig dan kortzichtig
Deze kreet was een kreet uit de Hitweek (een progressief muziekmagazine) uit de jaren zestig. Lang haar voor mannen was toen een protest tegen de nette hokjes maatschappij van die jaren. Het kwam vanuit het buitenland en uitte zich in muziek (Woodstock), in andere kleding, in de hippiecultuur, in drugs (wat een keerzijde was van al die veranderingen). Ik kwam net na die golf in de leeftijd van die idealen. Ik draag nog steeds lang haar en ik protesteer nog steeds na al die jaren tegen de nette hokjes cultuur.
Nu bepalen heel veel babyboomers het leven in ons land. Er zijn zelfs partijen die bestaan enkel uit hen en ook kerkenraden, vrijwilligersplatforms en buurthuizen hebben een groot aandeel babyboomers in hun gelederen. Is dat goed? Nee, want er is nu al een behoorlijk generatieverschil in de samenleving.
Doorgedraaide feministen willen bepalen welk speelgoed je voor kinderen moet kopen en hebben een vergadercultuur ontwikkeld die eerder stagneert dan stimuleert. Veel jongelui zijn vegetariër en denken anders over sociale media, enzovoort. Veertigjarige mensen worden vaak gekleineerd. Och, meisje/jongetje, waarom zou je dat willen/kunnen? Wij regelen het toch, want wij hebben meer ervaring.
Afdeling kletskoek. Ik spreek nog weleens mensen die vroeger lang haar en ook idealen hadden. Ze zijn keurig aangepast, want als je lang haar hebt, krijg je geen promotie. Daar heb ik ook last van gehad. Ik kan wel zeggen soms behoorlijk, want er zijn altijd mensen geweest die mij in een hoekje wilde stoppen. Toch is het vreemd, want heel veel mensen in onze stad kennen me juist door mijn uiterlijk. En onze beroemde majoor liep er ook op een bepaalde wijze bij.
Ze denken dan dat je links activistisch bent, maar toen ik officier werd, heb ik alles wat met politiek te maken had achtergelaten. Ik heb ook gemerkt dat niet iedereen binnen het Leger des Heils dit doet. Ik zou dat op kunnen pakken als ik op retraite ben, maar dat doe ik niet, want binnen al die partijen zitten heel veel mensen die zich willen laten gelden. Mensen die officier wilden zijn op de zondag, maar niet de prijs willen betalen van deze roeping. ‘Ik zou wel met een vliegtuig naar de amazone willen vliegen en dan met een parachute willen springen.’ Deze persoon was nog te beroerd om een kopje koffie voor de ander in te schenken, dus die persoon zit niet in de amazone.
Ik heb het toch volgehouden en een collega die ook altijd onder kritiek viel, zei tegen mij: ‘Koskamp, wij zijn er nog steeds. Ik hoop voor het Leger dat er mensen blijven komen, die out of the box denkers zijn, want anders gaat het mis.’ Werkplannen en voortgangsnota’s zijn leuk, maar het gaat om de mens. Bij de laatste hervorming van het kerkgenootschap zou het beter gaan, dat was nauwelijks tien jaar geleden en nu moet men opnieuw. Ik moet wel zeggen dat er nu meer kans op slagen is dan toen, want deze hervorming was alleen maar sluiting en samenvoeging (dus verdediging) en nu is het de aanval.
Laat mij maar langharig en grijs worden, laat mij maar bekend zijn in mijn omgeving, want ik heb het altijd gebruikt om mensen bij Jezus te brengen. Ik heb nooit gezocht naar de pers, anderen regelden dat vaak voor mij, al het geld dat ik kreeg, heb ik besteed aan het werk, dus aan mensen.