Stille week 2020
Het is misschien de meest stille week die iedereen nu beleeft. Dat geeft natuurlijk wel zelfreflectie, want je hebt geen mensen om je heen om na te denken. Ik heb daar zelf geen online diensten of Bijbelstudies op papier voor nodig, maar ik begrijp dat anderen dat wel nodig hebben. Ik dacht deze dagen na over dood en leven, want we groeien deze dagen naar de kruisdood toe en dan naar Pasen.
Ik heb altijd nogal wat moeite met Goede Vrijdag, want dan komt het lijden van de wereld bij ons binnen. In een van onze korpsen hadden wij altijd een zuster die huilde tijdens de bijeenkomsten, maar die zuster dacht wel elke dag aan Jezus en zijn rol in het lijden. Franciscus van Assisi had zelfs gaten in zijn lichaam die aan de kruisdood deden denken. De climax op Goede Vrijdag is bij mij elke dag aanwezig, maar vooral de opstanding van Pasen leeft in mij. Dat is nu wel extra nodig, omdat het deze maanden over de dood gaat.
Een poosje geleden beweerde een geleerde dat de mensen honderdtwintig jaar kunnen worden in de toekomst. In deze tijd zien we dat juist ouderen overlijden aan het coronavirus en dat de gemiddelde leeftijd in Nederland nu daalt. Hoe denkt die geleerde er nu over, is mijn vraag. Veel doden hebben te maken met menselijk falen – verkeersdoden zijn te voorkomen door handhaving, betere wegen en betere zorg, maar toch blijven er doden vallen, omdat bestuurders lachgas gebruiken of gewoon roekeloos rijden.
Volksonderzoeken en preventieve maatregelen kunnen niet alles afdekken in de gezondheidszorg. We zullen moeten leren dat we niet op kunnen tegen infectieziekten en altijd te laat zijn, net als de brandweer altijd te laat is bij een brand. We kunnen alleen sneller reageren en dat zal mensen redden, maar toch zou het goed helpen dat we ophouden met oorlog voeren vanwege olie, landje pik of verschillende bevolkingen in een land die anders zijn vanwege godsdienst, ras, arm of rijk.
Daar doen christenen dapper aan mee. Ik sprak met een Amerikaanse tijdens mijn vakantie en zij vroeg of wij in Nederland niet bang zijn voor de islam. Ik vroeg aan haar waarom zij bang was, want in Amerika leven ook veel moslims. Zij zijn anders en kennen Jezus niet, was haar antwoord.
Als ik al de niet-gelovigen in Nederland niet meer zou vertrouwen, kan ik snel naar een kliniek voor mensen met argwaan en andere psychische klachten. Natuurlijk heb ik mijn bedenkingen bij islamterrorisme, rechts-extremisme en agnosten die steeds maar willen bewijzen dat er geen God is. Ik kan alleen maar getuigen dat Jezus in mij is en dat ik in de stille week daaraan denk.