Andries

Andries werkte bij een verzekeringsmaatschappij en daar was hij een gewaardeerde kracht. Hij hoorde tot de wat zachtaardige types en was een groot liefhebber van Olivier B. Bommel en Tom Poes. Dat was ook een van de dingen die ik ook leuk vond en daarom hadden en hebben wij een klik.

Op een bepaald moment begon hij kleine hersenbloedingen te krijgen en was dan soms een paar dagen in het ziekenhuis. Hij moest keer op keer gereset worden en dan kon hij weer verder. Hij ging met zijn pyjama’s en een aantal Tom Poes-boeken naar het ziekenhuis en kwam na een paar dagen weer opgeknapt en vrolijk thuis. Ondanks deze ellende heeft hij een opgeruimd karakter. De oorzaak is een soort erfelijke afwijking, dus hij moet er maar mee leven.

Ik ging hem opzoeken, maar na een paar minuten ben je natuurlijk uitgepraat. Hoe is het met je, nog een beetje kortsluiting gehad in je hoofd, geen hoofdpijn? Hij kon op een bepaald moment niet meer werken, dus ik ging bij hem overdag op bezoek en samen met hem gaven wij hun konijn chocolade en aten zelf ook een chocolaatje. Het is niet zo slim om een konijn chocolade te geven, want dat is niet gezond, maar het konijn vond het heerlijk.

Andries hield ook van veel humor, dus ik besloot humoristische dvd’s mee te nemen, want daar konden we hartelijk om lachen. Onder andere door die dvd’s kregen we een bijzondere band met elkaar. Zijn vrouw ging dan naar boven en wij keken dan naar Tommy Cooper, Mr. Bean, Laurel & Hardy en The Marx Brothers. Dat was dikke pret en soms viel ik wel eens in slaap op de luie stoel en kwam dan bijna altijd te laat thuis voor het avondeten. Ook ging ik een keer naar huis in de sneeuw en kwam niet verder dan het Lorentzplein in Den Haag, want de tram was ontspoord door de sneeuw. Het was toen een hele klus om thuis te komen.

Door die films was het niet altijd noodzakelijk om over zijn ziekte te praten en die ziekte was er toch wel. Ik mis op dit moment wel die filmmomenten, want Andries had er wat aan en ik werd even tot rust gebracht. Nu hebben we ondanks onze verhuizingen nog regelmatig contact. Ik denk dat deze manier van pastorale zorg die uitgaat van waar iemands interesse ligt, beter is dan meelevend te praten en dan weg te gaan. Zijn vrouw maakte lekkers klaar en heeft ons gelach gehoord toen zij boven zat.

Ondanks hun ziekte zorgden ze ook voor anderen en dat heb ik erg gewaardeerd. De wijze waarop ze voor een Zwitserse dienstbode/heilssoldaat hebben gezorgd die zeer moeilijk in de communicatie was, is bewonderenswaardig. Ik ging ook naar die vrouw en dan schoof ze een grote Bijbel naar mij toe. Dan las ik een hoofdstuk, want zij kon niet zo goed lezen en vervolgens bad ik met haar en dan was het goed en kon ik vertrekken. Schitterend, wat kan het leven eenvoudig zijn? Andries heeft samen met zijn vrouw haar begeleid tot aan haar dood; zij is aan corona overleden. Daar zat zij niet zo mee, want zij had volgens haar wel haar leven gehad. Over een poosje hoop ik na de coronatijd Andries en zijn vrouw weer even te bezoeken.