Onderweg (wat je tegenkomt)
Verleden jaar hebben wij een eindje gefietst tijdens de vakantie. Dit jaar hebben wij dat herhaald en hebben net als verleden jaar ook met het openbaar vervoer gereden. Met de NS is het slecht, want in intercity’s kun je met een vakantiefiets bijna niet komen. Verder hebben ze bedacht dat je je fiets moet aanmelden, want het afgelopen jaar hebben ze helemaal geen zorg besteed aan fietsen in hun treinen. De nieuwe sprinters hebben nauwelijks plaats en de oude zijn veel beter. De kleine treinmaatschappijen hebben het beter voor elkaar. Nu maar huilen dat ze minder passagiers krijgen, maar je had ook je treinen kunnen aanpassen aan de nieuwe situatie. De staatssecretaris heeft alvast de licentie afgegeven voor het hoofdnet aan de NS. Ik denk dat dit een politieke zet was, want haar partijgenoot is directeur van haar partij. Ik hoop volgend jaar dat ze dit verbeteren in de zomer in plaats van een dure website voor aanmelding te ontwikkelen. Laten ze hun treinen gaan aanpassen. Ook vreemd en dat ligt bij de regering: dat je op de pontjes in Amsterdam en Velsen mondkapjes moet dragen, want als er ergens ventilatie is, is het op de pont.
Toch is er in het afgelopen jaar ook heel wat verbeterd; de horeca en hotels hebben het veel beter voor elkaar. De racefietsers die op het fietspad rijden, bellen nu meer en er wordt niet meer zo geschreeuwd als verleden jaar. Het fietspad is wel veel drukker, want er rijdt van alles; elektrische brommers (die hoor je niet aankomen), allerlei steppen, fietsen met bakken waar kinderen inzitten. Er wordt minder gebeld met de telefoon en tot mijn verbazing zijn het vooral vrouwen met een fietsbak met kinderen. Ook het bellen met oortjes in is gevaarlijk, want zij worden toch afgeleid en kunnen agressief reageren als je ze moet ontwijken. Hardrenners zie ik heel veel, maar zij groeten je ondanks hun inspanningen heel vaak. Sommige mensen ontstressen wel op een aparte manier. Ik schrok bij Muiderberg van een vrouw die een oerkreet losliet.
Toch verliep alles prima, want we hebben van vorig jaar geleerd om niet twee dagen achter elkaar een flinke afstand te rijden, maar daartussenin een dag rust te nemen. We hebben weer ongeveer hetzelfde aantal kilometers gereden als vorig jaar. Alleen zijn we dit keer niet van Zwolle naar Emmen met de fiets gereden, maar met de trein gegaan. Dat was een beetje rustiger thuiskomen. Toch is zo’n vakantie gezond en als de trein verbetert en de hotels zorgen voor betere fietsenhokken (de meeste doen dat ook) en zich minder richten op auto’s, dan zou dat helemaal mooi zijn. Heel veel mensen met auto’s komen met fietsen aanzetten en als ze die op hun auto moeten laten staan, zijn ze soms behoorlijk nat.
Nederland kan gezonder worden en dat begint bij mij, en ik hoop ook bij de lezer van mijn stukje. Ik merk dat ik een beetje afval, een betere conditie krijg, spierpijn krijg in spieren die ik voorheen minder gebruikte, en met minder eten toekan. Morgen gaan we voor het eerst weer naar de sportschool waar we ons voor moeten opgeven. Tot mijn verbazing waren er heel veel plaatsen open, dus niets let je om eens in de zoveel tijd (bij mij eens in de week) te gaan sporten.