Taakstraffen (1)
Ik kom tot dit onderwerp, omdat mensen vinden dat taakstraffers werk moeten doen dat anderen of waar de staat geen geld voor over heeft moeten doen. Ik denk dan aan schoonmaken van verontreinigde grond en gebouwen. Dat vraagt specialistische vakmensen en geen mensen die dit onbeschermd gaan doen. Dat is eigenlijk misdadig en ook bijvoorbeeld berenklauwen uit de natuur weghalen, vraagt kennis en kunde. Taakstraffen zijn bedoeld om mensen te helpen niet opnieuw iets fout te laten doen en er wat van te leren, zodat ze niet meer in contact komen met justitie.
Er kwam bij ons een jonge vrouw werken voor 12 uren, vanwege een winkeldiefstal. Zij had een blouse gestolen in een kledingwinkel, omdat haar dochter steeds maar zeurde over die blouse. Zij was een gescheiden vrouw die dat geld niet had. Zij had geen familie die haar bijstond, want ze was verstoten vanwege een gedwongen huwelijk. Zij stal de blouse en werd natuurlijk betrapt. Zij kwam bij ons enorm zenuwachtig binnen, want zij was in opleiding voor hotelreceptionist en dat dreigde door de straf verloren te gaan. Er was veel verdriet bij dochterlief en veel spijt van haar gezeur. Ik liet haar werken in de kledingwinkel en haar de uren maken om te studeren. Eerst liet ik haar ’s avonds komen om te kijken naar nieuwe kleding voor haar en haar dochter. Zij snapte er niets van, maar ze zag er goed uit om kleding uit te zoeken en te verkopen. Zij heeft het dubbele aantal uren bij ons gewerkt, is geslaagd voor haar opleiding en heeft werk gevonden. Er was een gezin diep gelukkig gemaakt. Zij heeft voor haar nieuwe werk bij ons goede kleding gekocht, zodat zij er goed uitzag voor bij de receptie.
Wij kregen ook een vrouw binnen die een ongeluk had veroorzaakt. Ze was door rood licht gereden en had een puber aangereden. Zij kreeg veertig uren straf en rijontzegging voor een flinke tijd. Zij was lichamelijk niet sterk en was bij het ziekenhuis geweest om een apparaat te gaan herstellen en dat ging behoorlijk moeizaam. Zij leefde in een waas, want zij leefde vrij geïsoleerd samen met haar man. Haar man was net onverwachts overleden, dus ze had eigenlijk niet moeten autorijden, want haar concentratie was te gering. Ze kwam bij ons terecht. Zij kon geen zwaar lichamelijk werk aan, dus zij ging bij ons lichte werkzaamheden verrichten, zoals koffiezetten, afwassen en lichte schoonmaakwerkzaamheden. Ze bloeide helemaal op, omdat zij uit haar isolement kwam en zich socialer ging opstellen. Ze vond haar taakstraf zelfs een geschenk en is na die periode gewoon gebleven. Dit stukje heb ik van haar mogen schrijven, want zij ziet met groot plezier terug op die periode.
Zo kan het gaan met taakstraffers en ik heb nog wel meer voorbeelden. Bij de meesten was het een goede start voor een ander leven en bij sommigen lukte dat op dat moment nog niet. Daarover vertel ik een andere keer.