Kinderbijbels
Als kind werd ons voorgelezen uit de kinderbijbel en toen ik wat ouder werd, las ik zelf wel eens in de kinderbijbel. Onze kinderbijbel was de bijbel van W.G. van de Hulst. Deze man kon schitterend vertellen, maar hij had, waar ik later achter kwam, toch wat toegevoegd dat niet klopte. Hij stelde bijvoorbeeld dat David een jochie was, terwijl hij gewoon een volwassen man was, en hij noemde niet het tweede verhaal dat er verteld werd over Goliath. Hij had ook sterk een moraal in zijn verhalen en besteedde daar veel aandacht aan.
In deze tijd is het toch wel verstandig om daar kritisch naar te kijken. Gelukkig zijn de verhalen in de peuter-, kleuter- en de gewone kinderbijbels daar los van. Ik las eens in een kinderbijbel die wel erg dogmatisch was, en merkte dat deze hele kinderbijbel wel erg gericht was op, dat zijn kijk het beste was. Later las ik de kinderbijbel van Ingwersen, een kinderbijbel voor hogere klassen van de lagere school (groepen hadden we toen nog niet) en de eerste klassen van het voortgezet onderwijs. Het was niet zo goed verteld als die van W.G. van de Hulst, maar ik heb er veel aangehad. Ik kreeg korpskadettenles (catechisatie binnen het Leger des Heils) en las uit die vertaling, want de NBG-vertaling van 1951 sprak mij niet aan.
Het meeste heb ik wel gehad aan mensen die de verhalen vertelden. Ik ging in Laag Soeren naar een echtpaar die een jeugdclub had waar we konden knutselen, en daar werd een verhaal verteld. Deze man was een echte ouderwetse gereformeerde leraar en droeg tijdens de club altijd een zwart maatkostuum met een vest. Als je hem zo zag, dacht je, wat een strenge man, maar dat was hij niet. Als hij ging vertellen en het maakte niet uit wat hij vertelde, was het prachtig. Wij hingen aan zijn lippen en dachten, dat doet hij zomaar uit de losse pols. Dat was niet zo, want hij bereidde zich voor tot in de puntjes. Ik kwam een andere keer bij hen langs en toen zag ik de boeken bij zijn stoel liggen en zag dat hij zich terdege voorbereidde.
Dat vind ik nu ook nog belangrijk – kort en bondig is moeilijker dan lang – bij lange gebeden, lange getuigenissen, lange toespraken. Dan denk ik vaak: hoe is je voorbereiding, wil je dat de mensen iets meenemen of hoor je jezelf graag wat zeggen, wil je dat je luisteraars er iets aan hebben? Na meer dan vijftig jaar zie ik nog zijn stralend gezicht voor me en was hij helemaal niet streng, maar ik zag de liefde van Jezus in zijn gelaat. Als u ook zo’n voorbeeld hebt gehad in uw jeugd, deel het met ons, want ook tegenwoordig kan het nog. Deze man en zijn vrouw hebben mij als kind gevormd richting Jezus.