Kerst (3)

In het blok van kerststukjes komt er ook iets over kerststukjes. De creativiteit vind ik prachtig. Nu kwam ik in contact met mensen die mij kerststukjes aanboden tegen een redelijke prijs. Wij hadden al kerststukjes, dus dit ging niet door. Later bleek dat deze verkopers eerst de skimmia’s hadden gestolen uit de tuinen in de buurt. Ze gingen deze stukjes verkopen in dezelfde buurt en werden vervolgens opgepakt. Een van de mensen in de buurt herkende zijn skimmia planten.

Wij hadden in de buurt van Breda, waar we toen een buurtcentrum hadden, al eerder zulke grappen gehad. Er kwam een man met vier schilderijen op de bakfiets en hij wilde een van die schilderijen aan ons geven. Het waren schilderijen van de Haagse School, die hij van de straat had opgeraapt. Alleen die stonden wel bij een verhuiswagen. Kort daarop was het druk met politie bij ons, want hij moest mee. Een week later kwam hij mij het verhaal vertellen.

Dat speelde allemaal af in de kersttijd. In de kersttijd is het druk, maar ook altijd met bijzondere dingen. Op het station van Breda zat er op 23 december een naakte man. Hij had een stem gehoord dat hij zijn kleren weg moest gooien. De politie vroeg of wij kleding voor hem hadden. Ik kwam op het bureau waar hij in een witte overall zat, maar ik keek in zijn ogen en dacht, dat wordt niks, want hij gooit deze kleren ook weg. De politie wilde hem kwijt, maar ik vond dat er een psychiater bij moest komen. Hij werd voor drie weken in Etten-Leur opgenomen en of hij daar zijn kleding (die had ik achtergelaten) weer weggegooid had, vertelt het verhaal ons niet.

Tijdens het grote kerstfeest (deze hielden we in een grote school) werden we gebeld door het toenmalige Ignatius ziekenhuis. Er was daar een man die op sterven lag en naar ons had gevraagd. Ik kende die man, want hij was een man van een van onze zestig plus clubleden. Er waren 22 mensen op die zaal, verdeeld in kleine hokjes. Hij kreunde en andere patiënten hadden daar last van. Hij wilde niet van de zaal en niemand kreeg ingang. Ik vroeg hem waarom hij niet apart wilde liggen. Hij antwoordde dat hij niet alleen wilde zijn, maar dat konden we oplossen. Hij had kinderen genoeg, maar ik moest hem beloven dat ik hem ging begraven in Zeeuwse bodem. Van Breda naar Schouwen-Duiveland is best wel een afstand als alles bevroren is. Ik beloofde hem dat en de begrafenisondernemer kon het gaan regelen. Toen ging hij apart liggen en stierf een paar dagen later.

Op 27 december gingen wij met een lelijke eend (met mijn zwager Gerrit) en een organist naar Zeeland. Ik had flink wat geld op zak gestoken, want we moesten over de Haringvlietbrug. Het stormde en het was glad. Gelukkig reed voor onze eend de strooiwagen en kon Gerrit goed autorijden. Ik had de begrafenis gedaan en het was prachtig in de sneeuw, maar berekoud. Via de begrafenisondernemer, die in Zeeland bleef, hadden we onderdak geregeld, maar onze organist op leeftijd wilde graag terug naar Breda. We waagden het erop en gingen toch weer over de Haringvlietbrug, die nu nog gladder was. In Brabant was het stapvoets rijden. Een half uur nadat we van de brug afkwamen, werd de brug afgesloten. Het was een geweldig gevoel dat we de wens van deze man hadden uitgevoerd; dit gaf mij een geweldig kerstgevoel naar kerstmis.