Kabouter (1)
Gistermiddag las ik een stripboek over Paulus de Boskabouter. Ik heb wat met kabouters, want ik kan mij helemaal verdiepen in hun wereld. Dat had ik al in mijn jeugd, zoals mijn kinderen zich helemaal in Nils Holgersson (mijn oudste zoon) en David de kabouter (mijn jongste zoon) konden vinden. Nils Holgersson zat op de rug van wilde ganzen, wat natuurlijk geweldig is, want hij kon de wereld vliegend zien. David de kabouter maakte een eigen wereld vol met liefde en geluk. Dat is natuurlijk geweldig. Helaas belandt nu heel veel boeken over deze figuren in kringlopen. Laatst hebben we een flink aantal kabouters overgenomen en die staan nu in onze tuin. Ik was een paar jaar geleden in Duitsland en op de weg van Luxemburg naar Trier stonden allerlei tuinartikelen. Er was ook een handelaar die kabouters had. Voor veertig euro had ik een prachtige tuinkabouter. Natuurlijk vond mijn vrouw die te duur, maar het leed was al geschied en helemaal van Zaandam naar Trier rijden zat er niet meer in.
Mijn liefde voor kabouters begon al met het liedje over kabouter Spillebeen, die heen en weer zat te wippen. Dit kinderliedje is nog wel het beste in mijn herinnering gebleven van alle kinderliedjes. Kabouter Piggelmee is een duinkabouter die in een pot woonde. Wij hadden een paar boeken over hem en nu heb ik de meeste boeken van hem uit de kringloop. In het ziekenhuis kreeg ik boekjes van onze buurvrouw Grada en die kabouter heette Winkie. Onze buurvrouw wist precies hoe ik in elkaar zat. Ik lag tien weken voor een gebroken enkel in dat ziekenhuis en droomde van Winkie en zijn leven in het bos. Ik maakte een eigen wereld, want zo fijn was het niet in het ziekenhuis. Ik had veel pijn en kreeg spinazie met eierschalen, omdat je dan meer kalk binnen zou krijgen. Dat hielp geen moer en het was vreselijk smerig, dus ik had zo’n droomwereld nodig.
Winkie was een boskabouter en Paulus was ook een boskabouter, die ook op de tv verscheen met zijn vrienden Oehoeboeroe de uil, Salomo de raaf, Gregorius de das en zijn vijanden Eucalypta de heks en haar maatje Krakas. Ik genoot van zijn verhalen en later las ik vanuit de bibliotheek zijn verhalen, totdat ik naar de middelbare school ging. Toen hoorde ik het kinderachtig te vinden, maar eigenlijk vond ik dat niet. Een paar jaar geleden gingen wij naar Terschelling en daar waar Jan van Oort (artiestennaam Jean Dulieu) gewoond heeft. Dat wist ik niet, maar je kunt in de tekeningen zien dat hij veel duinlandschappen heeft getekend in zijn boeken. We gingen fietsen, maar het regende pijpenstelen en waaide best wel hard. Het gevolg was dat we de volgende dag niet weg konden komen, omdat de pont niet ging. Op het laatste moment ging toch de snelboot, anders hadden we nog een dagje kunnen genieten van de woeste natuur op Terschelling. Midden op het eiland staat een beeldje van Jean Dulieu, waar hij aan een tekentafeltje zit in het veld en daar zijn inspiratie opdeed. In het museum kochten wij een boekje over Paulus de boskabouter in het Terschellings. Die staat keurig bij onze verzameling. Ik blijf zoeken naar nog meer mooie exemplaren, want wij hebben ze nog niet allemaal. Ik zou zo zeggen: Lezer, droom je eigen verhalen, want dat maakt je gelukkig.