Kabouter (2)
De kabouters staan weer in de tuin. Ze zijn netjes schoongemaakt en kunnen weer staan tot in het najaar. Ik zag mijn Beppie alles klaarzetten en dacht toen ik die kabouters zag aan Douwe Dabbert. Deze kabouter heeft inmiddels zijn tekenaar Piet Wijn overleefd. Die kreeg een hersenbloeding en heeft nog even met zijn goede kant getekend, maar toen was het wel over. Douwe Dabbert stond vroeger achter op de Donald Duck en ik las deze strip het eerst. Hij had een toverknapzak en haalde daar altijd het juiste uit voor het avontuur. Dat vond ik het aantrekkelijke aan hem; altijd op tijd om het kwade af te straffen.
Piet Wijn tekende een beetje als Anton Pieck. Het was allemaal een beetje sprookjesachtig en romantisch. De neef van Beppie uit de Verenigde Staten is een groot liefhebber van Anton Pieck en daar is nogal wat verschenen van hem. Die man heeft een werk neergezet, dat is enorm. Hij heeft ook nog iets achtergelaten, en dat is het Sprookjesbos en Holle Bolle Gijs (papier hier) in de Efteling. De speciale achtbanen, zoals de python, zijn niet aan mij besteed, maar het Sprookjesbos is geweldig, want daar kun je wegdromen. Sprookjes zijn eigenlijk niet voor kleine kinderen gemaakt, maar voor volwassenen, want zij hebben een sterk moraal. Piet Wijn was daar erg goed in, want ook Puk en Poppedijn die in christelijke bladen verscheen was erg lief.
In Den Helder kregen wij een man binnen uit de evangelische kringen. Die vond kabouters maar niks, want het was zondig. Zelf was hij bij ons, omdat zijn vrouw niet met hem verder kon vanwege zijn standpunten. Het is niet zo erg als je ergens iets van vindt, maar ga dat niet opdringen en al het andere alleen maar afkeuren. Er kwam in dat korps een keer een mevrouw voor het eerst in de samenkomst en haar zoontje had een boekje van David de Kabouter mee. U voelt het al aankomen: die vrouw is nooit meer teruggekomen.
Natuurlijk weet je dat het verhaaltjes zijn en de Bijbel is daar niet mee te vergelijken. De gelijkenissen in de Bijbel zijn anders opgesteld dan sprookjes. Ik heb die vergelijking nooit gemaakt, maar anderen wisten dat wel te vertellen. Ik zie het als een gebrek aan theologische kennis, want dan zie je wel iets anders. Ik heb een baard en dat lokte bij tieners een paar jaar geleden de uitroep ‘Daar gaat Kabouter Plop’. Dat vinden ze lollig. Kleuters daarentegen zien dit weer anders. Zij kijken met stille aanbidding naar mij en kruipen bij moeder weg, want daar staat kabouter Plop. Prachtig toch.