Nationale collecte (3)
Weet u wat een stoep is? U denkt nu vast en zeker net als ik aan een trottoir. Dat overkwam mij ook in de Betuwe. We zouden gaan collecteren in kleine plaatsen langs de Waal. De eerste ploeg ging naar Waardenburg en wij zouden vanuit Tiel vanaf de achtste stoep collecteren richting Waardenburg. Daar konden wij dan lunchen en vervolgens verdergaan. We gingen op pad en kwamen in Waardenburg aan, want we hadden helemaal geen stoep gezien. We zochten de andere collectanten op die ons vertelden dat een stoep de weg is, die naar de dijk leidt. Geen wonder dat we die achtste stoep niet konden vinden.
In Breda hadden we een relatief klein korps, met een behoorlijke vergrijzing, dus we hadden weinig collectanten voor een enorm groot gebied. Onze jonge mensen woonden flink ver van het korps, dus er was maar weinig opbrengst. Ook deelden we veel jammertjes uit (‘jammer dat u niet thuis bent, maar u kunt ons gireren’), maar dat leverde ook maar weinig op. Wij kregen een keer een reclamefolder in onze brievenbus. Daar stond op: ‘Helaas zijn wij niet in staat om bij u langs te komen. Neem contact met ons op.’ Ik dacht, dat kunnen wij ook. Wij schreven een tekst, maakten twaalf exemplaren op een A4, knipten die uit en brachten ze een week na de nationale collecte rond. We hadden de rijkste buurten gezocht waar wellicht mensen woonden die wilden gireren. We dachten, als we iets meer ophalen dan het zou kosten, dan is dat mooi meegenomen, en dan hebben we giro-donateurs voor elk jaar. De directe mail was toen nog niet voldoende ontwikkeld.
Het liep gruwelijk uit de hand. We kregen enorm veel binnen. En dat ging nog een halfjaar door, want mensen hadden overwinterd in Spanje, kwamen terug en maakten toen over. Dat viel natuurlijk op en er werden vragen gesteld. Hoe kon onze opbrengst van de nationale collecte en onze giften zo ineens enorm veel stijgen? Drie keer zo veel dan normaal was natuurlijk een succes, wat ik ook niet had verwacht.
Natuurlijk vonden de mensen die de collecte organiseerden dit geen goede zaak, want zij hadden het niet bedacht. Dat heb ik ook nog tegen hen gezegd, maar toch mocht ik het niet meer doen. Het jaar daarop kwam de lijst van bestellingen voor de nationale collecte binnen, en wat stond erop? Je kon nu jammertjes en helaasjes bestellen. De tekst was exact hetzelfde als de onze. Wij hebben ze niet besteld, want onze mensen waren zeer ontevreden. We hebben toen zelf helaasjes gemaakt en in andere wijken uitgezet. Die wijken waren natuurlijk niet de beste wijken, maar het leverde toch veel op. Onze donateurs hadden wij al in januari een briefje geschreven. Er kwam bij ons weer een stijging in de opbrengst van de nationale collecte. Niet zo veel als het jaar ervoor, maar we hadden wel mooi in twee jaar tijd een donateursbestand opgebouwd. Later nam het landelijke Hoofdkwartier dat bestand over, maar de opbrengst ging naar Breda.