Therapie (1)
Voordat ik als officier geroepen werd, werkte ik in de psychiatrie. Daar werd mij door de buitenwacht duidelijk verteld dat ik er zelf ook wel een tik zou krijgen. Een ander vooroordeel in die tijd was dat je homoseksueel moest zijn als je als man in de verpleging ging werken. Dat laatste is wat mij betreft onzin. Het eerste is soms waar, want er lopen vaak vreemde figuren in de psychiatrie rond.
Wij hadden een dokter die een bril met een rood en groen glas droeg. Hij vond het gek dat angstige patiënten daar nog angstiger van werden. In mijn tijd was er een aversie tegen het christelijk geloof en zocht men in de werkwijzen vaak het boeddhisme op, wat dan bevrijdend zou werken. Ik weet natuurlijk ook dat een opvoeding in het christelijk geloof benauwend kan zijn. Mensen waren angstig, omdat ze geloofden dat ze een zonde hadden begaan die niet vergeven kon worden, of dat men zou overgaan tot het snijden in hun lichaam, omdat ze moesten lijden omwille van Christus.
Toch was er ook in het therapie-aanbod grote kolder, zoals de oerschreeuw van Janov. Door hard te schreeuwen kon je je frustraties uiten en dan wel op de manier van Janov. In Nederland wordt het niet meer toegepast en als je naar het nummer ‘Well Well’ luistert van John Lennon hoor je een schreeuwende John Lennon die zich toen liet behandelen via deze therapie, vanwege zijn problemen in zijn relatie met Yoko Ono. Het nummer ‘Mother’ is daar ook een voorbeeld van. In de encountertherapie moet je eerst afgebroken worden en dan kun je jezelf weer opbouwen. Dat ging er vaak heftig aan toe. Ik hoor dat deze therapie nu wat rustiger is geworden. Je zou toch maar in de hoek gezet worden met een puntmuts dat je een sukkel bent. Het leek een beetje op de ontgroening bij studenten, want anders kon je niet door. Ik vond het walgelijk en heb dat ook duidelijk gemaakt, maar de therapeuten waren zo overtuigd dat ze op mij in gingen praten. Totdat ik zei dat ik het gevoel had bij de Jehovah’s Getuigen te zijn, want het leek veel op een hersenspoeling. Ze waren woedend, maar gingen niet meer door.
Toch vreemd dat een therapeut woedend wordt bij een andere mening, terwijl zij het hadden over eigen meningen. Ik denk dat mijn mening niet paste in hun plaatje. Ze vonden ook dat je niet in God kon geloven, dus ik pareerde dat met de opmerking dat dit een mening is die niet gebaseerd is op feiten, en dat het gek is dat zo veel mensen wel in God geloven en dat je je geloof ook niet hoeft te bewijzen, want dan is het geen geloof. Ik heb ook altijd een hekel aan de titel van het boek De Bijbel heeft toch gelijk. Een boek dat zijn bewijs haalt uit archeologische opgravingen; dat is wetenschap. Het gelijk om alles te bewijzen is geen geloof en een zwaktebod voor evangelisatie. In een volgende blog ga ik in op een boeddhistische therapie.