Oude auto’s (2)
Doordat auto’s vroeger niet goed onderhouden werden, kreeg je soms rare dingen. Dan stond je ineens in een straat vol met rook, of je reed van de brug in Doesburg en trapte door de bodem van een rugzakje (een Fiat 600). Beunhazen waren er genoeg. Ik keek wel eens in de smeerkuil, wat tegenwoordig er niet meer is. Onder een auto lopen heeft in ieder geval een groot nadeel; de olie kan eruit lopen. Ik ben dus wel eens stinkend naar de olie naar huis gegaan.
Een leuke auto was de Eend, want daar kon veel in. Wij gingen een keer met de vriend van mijn broer, Karel, met zijn Eend naar Harderwijk. We bleven proppen, tot dat er meer dan twaalf mensen in die Eend zaten. Alleen Karel zat geriefelijk. Bij een bult moesten we er even uit, want dat trok die Eend niet. Volgens mij is hij er ook niet beter op geworden. De Eend was echt een studentenauto en werd bij voorkeur vaak aangekleed met gordijntjes van Brabants bond. Een vriend van mij had een besteleend en we reden een keer bij Leiden op de snelweg. Vervolgens viel de deur uit de auto. Ik schrok mij een ongeluk, maar er was niets aan de hand volgens mijn vriend. We reden de afrit van de snelweg af en vervolgens weer op, raapte de deur op en zette deze weer vast, want dat ging vrij eenvoudig. Het gebeurde vaker, gezien de deuken in de deur.
Mijn neef Henk had vroeger een Traction Avant meegenomen uit Frankrijk. Hij was er ook in getrouwd. Ik vroeg naar die auto en hij zei dat hij hem prachtig vond, maar zijn vrouw vond hem minder. Het rijden erin was zwaar, want er zat geen stuurbekrachtiging op. Toch heeft Citroën unieke auto’s gemaakt. Dat had ook in Nederland kunnen gebeuren, want Citroën was een Nederlander. Hij kreeg hier niet de kans en is toen naar Frankrijk vertrokken. Ik had een collega die een Mini Cooper had. Ik moest naar het station in Deventer en vond dat hij wat eigenaardig reed. Hij trok op en liet de auto lopen, en trok vervolgens aan zijn handrem bij het verkeerslicht. Ik vroeg hem waarom hij dat deed. De remmen waren kapot en zo kon het ook wel, gaf mijn collega als antwoord. Ik was blij toen hij bij het station was.
Mijn vader had een DAF en heeft alle soorten, met uitzondering van de DAF Marathon, gehad. Hij wilde het Nederlandse product stimuleren. Qua rijden waren ze oké, maar ze waren wel vaak de koploper bij een file, omdat ze vroeger ook aan mensen via de GGD werden gegeven. Die reden altijd lang door op de verkeersweg. Alleen een maf rijdt in een DAF, zeiden ze wel eens. Daar deed mijn vader niet veel mee. De auto reed toch? Als deze DAF in de zon had gestaan, dan kon je niet fatsoenlijk zitten, want de stoelen waren bloedheet vanwege de skai leren bekleding. Achteruit rijden ging perfect. In Zandvoort werden er wedstrijden gehouden met televisiecommentaar van André van Duin. Ze hadden een pienter pookje, maar konden best wel hard. Ze waren wel erg windgevoelig. Mijn vader had er toch geen stoeptegel in gelegd voor de stabiliteit.