Trekkers
Op het platteland horen trekkers erbij. Tegenwoordig zijn het wel halve tanks en rijden ze harder dan vijftig kilometer per uur, maar voorheen waren het zestienkilometertrekkers. Ik heb zelfs wel eens een trekker bestuurd. Dat gaf geen problemen op het boerenland, maar op de weg heb ik dat nooit gedaan. Het hoorde er zo bij. De oude trekkers zaten goed voor de bestuurder, maar niet voor de bijrijder, want je schudde dan alle kanten op en had maar één ijzeren greep, dat was alles. Het was verstandiger om op de kar te gaan zitten. De trekker werd overal voor gebruikt. Eens in de week kwam bij ons de schillenboer uit Loenen. We noemden hen ‘hillbilly’s’, want ze zagen eruit als in die tv-serie. Ze pakten bij ons de ijzeren vuilnisbak – we hadden intussen plastic zakken gekregen en de ijzeren vuilnisbakken waren voor de schillen – en gooiden het op hun wagen, want de schillen gingen naar de varkens. De boerin zat stoer op haar trekker en gaf de opdrachten. Ze waren toen al bezig met verduurzamen, maar dat wisten ze nog niet.
Dat de vrouw toen op de trekker reed was best wel uniek. Tegenwoordig zie je heel veel vrouwen de trekker besturen en ook de grotere soort. Laatst zag ik een vrouw een dragline besturen en dat kan natuurlijk gemakkelijk. Gelukkig is er nu stuurbekrachtiging en aangepaste zitplaatsen, dus het wordt steeds beter. Ik hoop ook dat de elektrische trekker meer ingang gaat krijgen, omdat dit helpt bij de energietransitie. Wij hadden al een heftruck op een accu toen ik bij het Leger des Heils werkte als twintiger. De trekkers zijn er al, maar het zal wel even duren voordat ze gemeengoed worden. Je ziet ze bij sommige gemeenten, maar bij boeren soms nog minder. Dat heeft voornamelijk te maken met het opladen.
Een van de evenementen op het platteland is oude trekkers bekijken. Mensen die er niet mee zijn opgegroeid, hebben er niet veel mee. Ik vind het meestal wel mooi, maar alle trekkers zijn dan wel erg mooi gemaakt; netjes in de lak en opgepoetst. Dit ken ik niet van vroeger, want toen zagen ze er meestal smerig uit, zoals een David Brown die van oorsprong wit was. Dat kon je niet meer zien aan het eind van de dag. Deze evenementen waren natuurlijk feestdagen en ook de koeien werden dan opgepoetst. Dat hoorde erbij.
Mijn vader hield niet van trekkers om zijn land te ploegen, want ze rijden alles kapot en daar heeft hij wel een punt. Een trekker kun je alleen met grote velden bestrijken en dat heeft ons landschap niet altijd mooi gemaakt. Met een paard ben je wendbaarder dan met paardenkrachten. Bovendien hield mijn vader van de rust op het land. Dat gaat misschien weer terugkeren als alles elektrisch wordt en er minder diesel op het land wordt gelekt.