Honden (2)
Omdat onze hond Billie alleen was en wij hele dagen op ons werk waren, gaf dat problemen, want hij jankte dan overdag. We besloten toen om er een hondje bij te nemen. Wij gingen dus naar Rotterdam-Noord en kochten daar een zwart-witte cocker spaniël, en noemden hem Droef. Hij keek droevig en toen had je ook Droef en de rode autobus op de televisie. Het was echt een lekkere lieverd, die heel veel zeurde. Wij gingen met de fiets naar Gelderland; Billie achterop en Droef voorop. Billie werd alleen onrustig als een van ons ver vooruit ging fietsen, maar voor de rest gaf ie geen problemen. Droef vond het vreselijk om wind in zijn oren te krijgen, dus die kon behoorlijk jammeren. Hij luisterde perfect en je kreeg hem niet in het water, want daar hield hij niet van. We gingen met hem naar een vennetje in Heteren en daar was hij sneller uit dan erin. Ik heb daar overigens een week later allerlei bultjes aan over gehouden, want het water was niet goed.
Helaas hielp het niet om twee honden bij elkaar te houden, want ze jankten met elkaar (ze hielden na ons vertrek wel op, maar jankten dan bijvoorbeeld weer bij de postbode, maar de post bleef ongemoeid). De muur bleef niet ongeschonden, want de kalk werd van de muur geschrapt. We wisten eerst niet wie de boosdoener was, maar toen we thuiskwamen en het gezicht van Droef zagen, wisten we het. Zijn gezicht zat onder de kalk. De buren begonnen te klagen over overlast. Een harde les voor ons: twee honden houden als je werkt, is niet verstandig. We hebben toen voor Droef een ander goed huis gezocht en hebben hem nog wel in het Weizigtpark in Dordrecht zien lopen.
Daarna hebben we onze dierentuin niet meer met honden verrijkt, want we hadden ook al een cavia die een lekker piepgeluid kon maken. Toen de cavia dood was, deed ik dat geluid na. Billie ging dan gelijk zoeken en vond het vreemd dat hij niets vond. Wij besloten om te verhuizen naar een flat, want ons huis in de Mariënbornstraat was vochtig, klein en slecht onderhouden. Op Sterrenburg was het heerlijk wonen en daar is onze eerste zoon geboren. We hadden leuke buren met honden en een flink park. Samen met Astra, de hond van Teuni en Gerrit, hebben we daar heel veel gelopen. Astra was een herdershond met de genen van een windhond, dus Billie kon haar met zijn korte pootjes niet bijhouden. Toch was hij slim, want hij nam vaak de binnenbocht, wat dan toch aardig lukte. De vijver dook hij ook in en dan was hij net een zeehond als hij eraan kwam zwemmen. Ik liet Billie een keer uit en we kenden bijna iedereen van de eerste twee flats. Het was half elf en ik liep in het park bij de tweede flat. Daar zag ik twee mensen met elkaar vrijen tijdens het uitlaten van hun honden. Ze waren allebei getrouwd, maar echter niet met elkaar, dus ik overviel hen. Ze hebben mij heel lang vies aangekeken, en of ze uit elkaar zijn gegaan weet ik niet, want toen zat ik al veel in Noordwijk. Daar schrijf ik de volgende keer over.