Fiets (2)
Hoeveel fietsen er van mij gestolen zijn, vraagt nogal wat denkwerk. Toen ik in Noordwijk werkte, had ik een Union-fiets mee naar werk genomen, omdat de afstand van Sancta Maria (psychiatrisch ziekenhuis) naar het dorp te ver was. De fiets zat binnen no time vol met roest vanwege de zeelucht. Ik haalde deze fiets snel terug. Ik raakte hem in Tiel kwijt toen ik op huisbezoek was; daar verloor ik wel meer fietsen. Gelukkig is Tiel vrij compact, dus ik gebruikte daarna maar tweedehands fietsen; het was typisch een geval van jammer. In de vijf jaar in Breda verloor ik zeven keer mijn fiets. Twee keer ging ik snel naar het station, want studenten namen wel eens fietsen mee als ze naar het station moesten. Twee keer vond ik mijn fiets terug, met kapot slot, maar vijf keer helaas niet.
Ik was een keer ’s avonds mijn fiets kwijt en zag in het donker een fietswiel boven het water van de gracht uit steken. Ik was net bij iemand geweest die krom lag van het lachen, want ik stroopte gewoon mijn broekspijpen op en liep de gracht in. Helaas was het alleen maar een wiel en ging ik met koude voeten terug naar huis. Het nadeel van gestolen fietsen is dat je ook weer terug naar huis moet zien te komen. Deze fiets vond ik wel terug, bij het station in Breda.
Mijn zoon nam een keer zijn fiets mee naar winkelcentrum Bloemendaal in Gouda. Hij vergat deze fiets op slot te zetten en was hem dus kwijt. Hij ging ’s middags zijn fiets zoeken in de stad. In korte Groenendaal zat een coffeeshop, waarbij zijn fiets stond. Alleen had de dief de fiets wel op slot gezet. Mijn zoon pakte zijn fiets en zaagde het slot door in een poortje. De dief zal niet gelukkig zijn geweest met deze actie. Deze fiets is vier jaar geleden opnieuw gestolen bij de Albert Heijn in Almere.
Toen wij naar Suriname verhuisden, namen wij onze fietsen mee. Menigeen wilde deze fietsen wel kopen, want in Suriname waren er maar weinig goede fietsen en ook veel Chinese fietsen die leuk zijn voor de Chinese bevolking maar niet voor grote Creoolse mensen, dus je hoorde veel kraakgeluiden bij die fietsen. Je hebt veel soorten fietsen die kraken en in Delft hoorde je voortdurend krakende studentenfietsen, want ze stonden overal in de buitenlucht. Buiten de zogenaamde studentenfiets heb je de krantenjongensfiets met een verkeerde voorvork, en de goedkope sportfietsen waar je constant aan moet prutsen om het beter te maken of in stand te houden.
Tegenwoordig zie je veel jongelui op een fiets rijden met een krat voorop. Jongens uit onze buurt hebben daar meestal een radio in staan, natuurlijk met veel lawaai. Ik ben wel eens in gesprek met hen gegaan, want ik wilde graag weten wat voor muziek ze afspeelden. Ik hoorde alleen maar ‘boem boem’. Dat vonden de jongens erg leuk en ze vertelden mij dat hun ouders dat nooit aan hen vroegen. Ik dacht, wat een gemiste kans, want ze legden mij alles uit en sindsdien word ik enthousiast begroet. Die fietsen van die jongeren zien er na een jaar niet meer uit (uitzonderingen daargelaten) en dat geldt voor de jongens én de meisjes.