Bandjes
Vorige maand zag ik de nieuwe beloften van 2024 op popgebied en daar werd ik niet vrolijk van. Het was erg vlakke zang (pratend) en met de techniek van tegenwoordig is het er ook niet beter op geworden. Ik zag een macht aan instrumenten met apparatuur, daar dacht ik het zijne van. Ik ben niet zo muzikaal, maar ik hoorde zang die ertegenaan zat, onbalans in de muziek en sommige bandjes die niet goed in elkaar zaten. Bij een van die bandjes dreigde je in slaap te vallen, een band genaamd Morpheus. Als dit het is voor 2024, dan is dat niet al te best.
Nu kun je zeggen dat ik een oude man ben en bevooroordeeld ben, maar ik heb gekeken naar alle prestaties. Ik zie namelijk dat er best wel wat leukere bands de laatste tijd zijn ontstaan. Er wordt technisch erg goed gespeeld. Ik denk echter dat er toch te veel muziekschool in zit en dat jongelui te snel heel goede instrumenten krijgen. Toen mijn broer begon met zijn bandjes, vielen er steeds veel leden af, omdat ze niet goed genoeg waren of andere interesses kregen. Dat zal bij deze beloften van 2024 ook gaan gebeuren, want er zijn altijd zwakke schakels in bands. Dat gaat irriteren en dan verdwijnen er mensen of gaan de goede leden naar grotere bands. Dat heb ik zien gebeuren bij al die bandjes.
Bij ons thuis werd er begonnen met de tamboerijn als drum, waarvan het vel al snel stuk ging. Het wasbord werd gebruikt, omdat skiffle even populair was. Later ging skiffle eruit en het wasbord was niet veel meer. De elektrische gitaar was te duur, dus er werd een Spaanse gitaar gebruikt met een element en versterker van likmevestje. Er was geen notenkennis en ik weet dat mijn broer dat zichzelf heeft aangeleerd. Ik weet niet wie er uit die tijd nu nog spelen, maar hij speelt nog steeds en is al vijfenzeventig jaar. Zijn hele huiskamer staat vol met gitaren en andere apparatuur. Wat het belangrijkste is, is dat hij nog steeds optreedt. Dat zie je ook de groten der aarde nog steeds doen, op tachtigjarige leeftijd zelfs. Een echte muzikant stopt niet, blijft zichzelf verbeteren en zoekt ook nieuwe wegen.
Er ligt bij de meeste muzikanten emotie in het spel. Vroeger waren het arbeidersjongens die van hun verdiende geld een Vox kochten en soms die Vox ook opbliezen in hun passie. Je kwam in een band als je instrumentarium had, niet vanwege je klasse. Het zuiverde zichzelf en ik kan begrijpen dat mensen die passie voor muziek hebben. Ik heb passie voor stripboeken en kan heel lang blijven kijken naar tekeningen, waar anderen al bij de volgende tekeningen zijn. Ook kan ik de passie van mijn broer delen, want daarin zijn wij gelijk. Ook in de emotie. Ik draag mijn geloof met passie uit, niet met van alles eromheen. Ik heb altijd met belangstelling mijn broer in zijn avontuur gevolgd en ben trots op hem, want hij is anders dan anderen, wat het leuk maakt.