Koeien (1)
Wij woonden vroeger op het platteland, maar hadden zelf geen koeien. Ik hield en houd nog steeds van koeien. Ze kunnen je op een bepaalde manier aankijken en dat vind ik prachtig. Als ik langs een weiland ga, kijk ik altijd even naar ze. Als kind ging ik logeren op de boerderij en ’s morgens ging ik dan vroeger uit bed om de wei in te gaan. Daar stond een melkmachine en er waren dertien tot vijftien koeien. Mijn oom kende ze allemaal en op het laatst ik ook. Ze hadden namen als Jacoba en Anna. Er werd eerst voorgemolken, want dan kan de boer gelijk zien of er geen problemen zijn met de uiers of tepels.
Tegenwoordig doet een melkrobot dat en gaat een koe in de rij staan. Die laat zich vervolgens melken en loopt daarna weg van de robot en krijgt dan automatisch een beetje voer. De melkrobot heeft dan zijn plaatje al gescand, dus de koe kan niet nog een keer voer halen. Die controle is voor de koe misschien wel beter, maar die plaatjes om te scannen vind ik niks. Ze hebben al betere systemen met minder plastic, maar ik heb ze nog niet gezien. Misschien moeten de boeren eens extra gaan kijken bij onze stadsboerderij, waar ze prachtige bruine koeien hebben.
Mijn oom had vroeger zwartwit, bont vee en dat melken met de melkmachine ging prachtig. De melk werd in een melkemmer gegooid, die wel dertig liter aankon. Tegenwoordig gaat het met een melktank en rijden er zulke zware trucks met de melk dat die onze binnenwegen laten verzakken. Vroeger waren er B-wegen, en daar mocht je niet meer dan duizend kilo op vervoeren en was de breedte gelimiteerd. Nu rijdt men met tractors (bijna tanks) met zware wagens. Je moet maar eens de wegen bekijken hoe die na een suikerbietcampagne erbij liggen. Ze worden tegenwoordig wel schoongemaakt door de boeren, maar wie betaalt de schade aan die wegen?
Op de ouderwetse manier werd de melk gezeefd en werd de wattenschijf (die klem werd gezet in het filter) door de hond opgegeten, die precies wist wanneer de laatste koe gemolken was. Voor de ruilverkaveling moest je soms koeien overzetten. Ik had daar weinig verstand van en gaf een van de achterste koeien een klap op haar kont. Dat was niet zo verstandig, want dan drijf je zo’n beest op. Daardoor kwam mijn neef in de droge sloot terecht. Je moet altijd kijken naar de leidster en die drijf je op. Dan volgt de rest vanzelf.
Later was ik eens op vakantie in Ansen en daar stond de weg vol met koeien, want ze waren vergeten het hek dicht te doen. Dat is behoorlijk gevaarlijk, want er knalt zomaar een auto op zo’n beest. Ik zocht de voorste koe op en iedereen liep keurig netjes weer naar de wei. Ik sloot toen het hek. Mijn Beppie vond het maar niks, want we hadden toen onze kinderen op de fiets bij ons. Op zo’n moment kun je toch het verschil zien tussen een stadskind en een plattelandskind.