Auto (3)
Een andere leuke auto was de ‘eend’. Met minimale middelen kon je die in stand houden. Wij hebben wel eens met veertien man in zo’n auto gezeten richting Harderwijk. Bij iedere heuvel moesten we eruit en wij zaten erin opgevouwen, maar het ging net. Ik zat op de bodem. Alleen de chauffeur zat goed. Mijn zwager had ook een eend en was er erg zuinig op. Op een avond gooiden jongelui deze auto om, die flink beschadigd raakte. Daar draaide mijn zwager voor op, want de jongens hadden geen geld en gingen vrijuit. Een geweldige rechtspraak en het is te gek voor woorden dat als iemand iets kapotmaakt de schade niet hoeft te vergoeden. Een veelpleger in de buurt wordt opgepakt en gestraft. Als voetbalhooligans worden ze niet gestraft; dat kan toch anders. Als je erbij bent, moet je betalen. Dan moet je er maar niet bij zijn. Dat lost meer op dan nu. Mijn zwager vond deze situatie ook erg oneerlijk.
Toen ik jong was, ging ik wel eens liften. Ik moest van Maastricht naar Dieren. Ik ging op de rotonde staan bij stadion De Geusselt. Ik deed dat wel vaker, en het duurde net zo lang als met de trein en het was gratis. Ik kreeg een keer een lift naar Weert en mocht mee als ik wilde helpen lossen. Ik vond het best, maar het waren wel een dikke honderd grinttegels. Ik zat ook wel eens bij een groep mensen in de auto die flink wiet gebruikt hadden. Ik ging ook een keer met een Fiat600 mee die stuiterde over de weg. Het leek wel of hij op Zandvoort zat, of achterin bij de lading in een vrachtauto.
Maar de gekste ervaring was met een Amerikaan. Hij was met het vliegtuig in Beek aangekomen en huurde daar een Amerikaanse wagen bij ‘rent an American’. Het was een Pacer. De voorkant was een en al glas, dus je had het gevoel dat je in een ei zat. Hij vroeg of ik een paspoort had en ik antwoordde bevestigend. Vervolgens gaf hij gas en ik denk dat we wel 250 tot 300 kilometer per uur reden. Hij stoof de grens bij Venlo over, dook er bij ’s-Heerenberg weer in en ik was nog nooit zo snel in Dieren geweest, maar ik had wel trillende benen. Ik heb ook wel eens in een eitje gezeten (een Messerschmitt). De chauffeur zat verdiept en wij op het randje. We reden door de binnenstad van Doesburg en dat was zeker niet fijn, maar wel een leuke ervaring. Als ik zo’n eitje zie, denk ik eraan terug.
Ik had eens een vriendin aan de haak geslagen. Ik was zeventien, zij drieëntwintig. Wij zaten samen in de nachtdienst, dus zeven dagen, beter gezegd zeven nachten bij elkaar. Het klikte behoorlijk en zij was gekker op mij dan ik op haar. Ik vond haar gewoon leuk, meer niet. Ik heb haar hart gebroken, vertelde ze mij later. Zij had een Diana (een wat luxere eend). Zij haalde mij wel eens op. Maar onze collega’s hadden dan de grootste lol, want voor haar autoraampjes hingen Brabants bonte gordijntjes. Het ging uit, omdat ze mij wilde meenemen naar Friesland naar de boerderij van haar ouders. Dat ging mij te ver.