Restaurant (2)
Wij zijn wel eens in het buitenland geweest, en dan leer je daar de gewoonten en ook het eten kennen. België is het land van de patat en daar heb ik goede ervaringen mee. Wij waren een keer in Antwerpen vlak bij de stripzaak bij de vogeltjesmarkt. Daar was een zaak voor onze neus die patat sneed en vervolgens bakte. Dat was lang niet zo slecht. Maar ik ben ook een keer knap beroerd geweest, want in België bakt men de patat in vet en dat verdraag ik niet, dus ik kon de hele middag het toilet opzoeken. Wat opvallend is, is dat je overal Belgische bonbons kunt kopen, maar dat die handel heel veel is overgenomen door Chinezen, zelfs in het chocolademuseum. Overal kun je Luikse wafels, Brugse wafels, Antwerpse wafels en Brusselse wafels kopen. Misschien zijn er nog wel meer soorten, maar ik proef geen verschil. Dat zal misschien wel aan mij liggen.
Engeland is het land van de fish and chips en dat moet je wel een keer proberen. Toch moet je wel uitkijken, want het is vaak ontzettend vet, de vis is hard gebakken en de erwten zijn soms rauw. We waren eens in de geboorteplaats van Shakespeare, Stratford-upon-Avon, en daar werden we geholpen door een Poolse restaurateur. Wat was die zaak slecht. Ik laat nooit wat staan, maar toen wel. In Engeland hebben ze veel foodcorners, die ook in Nederland beginnen te verschijnen. Je kunt dan zelf kiezen wat je wilt hebben. Ik ben niet zo gek op hamburgerketens, want na een uur heb je weer trek en je hebt een partij afval achtergelaten. Ik kies dan liever iets anders. Wij aten wel eens bij Nando’s en dat beviel beter.
In Amerika heb je nog veel meer hamburgerketens, want Amerikanen eten veelal buitenshuis. Opvallend zijn de zaken die zich richten op ontbijten. Die geven je ’s morgens pancakes, hashbrowns, spiegeleieren en bij de Mexicaan taco’s. In de krant staan kortingsbonnen en als vijfenzestigplusser is het spotgoedkoop. In all-you-can-eat-restaurants zijn de prijzen erg laag. Daar zitten dan ook enorme Amerikanen die blijven eten, maar gelukkig hoef je niet naast hen te zitten. Voor de rest is bijna alles fastfood en zijn er ook ketens die wij in Nederland nog niet hebben, zoals Jack in the Box, Wendy’s (met vierkante hamburgers), Robin (met klassieke hamburgers) en Arby’s met hamburgers van rosbief.
Gelukkig aten we ook thuis, want de variatie is gering en de Chinees is echt Chinees en niet Chinees/Indisch. Ik snap dat er een gewichtsprobleem in Amerika is, want als je alleen maar fastfood en de barbecue regelmatig aan staat, dan word je moddervet. Dat geldt overigens ook in Nederland. Tijdens het middageten pakt men een zak chips en vindt het gek dat wij dat niet doen. De eerste keer dat de barbecue aan ging, had ik behoorlijk veel trek, want halverwege de avond begint men te eten, dus ik at eerst even zelf iets vooraf.