Stroomstoring
Een tijdje terug was er een stroomstoring in Spanje en Portugal. Dat deed mij denken aan onze tijd in Suriname. In Suriname had je twee soorten stroom. Allereerst 124 Volt en toen wij er waren, werd er ook 230 Volt aangelegd. Wij hadden 124 Volt. Dit gaf problemen, want de Hertz was niet 150 maar 160. Dat kostte ons de wasmachine, want die liep veel te snel. Gelukkig konden wij deze wasmachine koppelen aan 230 Volt en hadden wij een reservemotor meegenomen. Het was een AEG Turnamat en die motor had ik voor vijf gulden meegenomen uit een kringloopwinkel in Gouda. Na een paar dagen werden wij wakker midden in de nacht door onze wekker, want die liep door die Hertz ook veel te snel. We kochten dus een nieuwe wekker en stopten de Nederlandse wekker maar weer in de koffer.
In Suriname valt ’s avonds de duisternis in en dan is het direct donker. Doordat het licht zo slecht was, kon ik niet lezen. Dat hield dus in, vroeger naar bed en vroeger op, wat ik prima vond. Je werd ’s ochtends vroeg toch al wakker van de langsrijdende busjes en brommers met mensen die naar hun werk gingen. Bovendien draaiden ze toen al muziek in die busjes, dus met de ramen van die busjes open en een open raam in je huis kreeg je een heftig geboem. Je kon de muziek niet volgen, maar je moest wel hardhorend zijn als je het niet hoorde.
Dus je had tijd genoeg om op te staan. Dan ging ik naar het kantoor, want dan was het niet zo warm. Ik zat daar dan heel vroeg en typte dan mijn brieven. In eerste instantie hoefde ik de ventilator dan niet aan te zetten. Gelukkig maar, want anders vloog al je post weg. We hadden toen de eerste computers uit Nederland meegenomen en u raadt het al, we kregen stroomproblemen, dus we moesten eerst 230 Volt aanleggen. De ontwikkeling liet op zich wachten. Af en toe zag je het licht knipperen en dan wist je dat het net overvol raakte, maar meestal liep het met een sisser af.
Maar één keer niet. Heel Paramaribo zat zonder stroom. Alles hield op, dus we hadden ook geen water. Doordat ons huis op palen stond en wij dus hoog zaten, werd ons water omhoog gepompt met een hydrofoor. Dus we hadden geen stroom en water, maar ’s avonds ook geen licht. Beppie loste dat op met kaarsen, dus dat was geen probleem. Na verloop van tijd sprong alles weer aan, ook onze ventilator en daardoor werden al onze kaarsen uitgewaaid. Het scheelde weer uitblazen…
Wij rolden niet om van zulke situaties. We vonden het wel grappig. Toch hebben we het een en ander laten opknappen door een elektricien, want we hadden toch schade. Onze aannemer wist wel iemand. De volgende dag leek het wel of er een tank ons erf op reed. Het was een Skoda die met draadjes en van alles aan elkaar hing en enorme herrie maakte, wat wel leek op een vrachtauto. Het bleek een vakman te zijn, die zeer creatief was…