Huis (2)

We waren getrouwd en waren gelukkig; het wonen in ons huisje was bijzonder. Af en toe gingen we naar het badhuis op het Vogelplein om onder de douche te gaan. Dat was best leuk, maar hij sloot vanwege een gebrek aan belangstelling, want steeds meer huizen kregen een douche. Onze huiseigenaar wilde geen douche in de kast bouwen, dus het bleef behelpen. Toen we bij de eettafel door de vloer dreigden te zakken, kwam hij eindelijk in actie. Het was kostbaarder dan hij had gehoopt, want al het houtwerk was verrot; we zaten namelijk dicht bij de haven.

Een paar jaar geleden ben ik nog bij ons huis geweest. Toen waren daar allemaal nieuwe huizen en was ons huis afgebroken. We woonden in een volkswijk en dat was helemaal niet verkeerd. We waren heilssoldaat en Beppie droeg een zwarte cape over haar uniform. Algauw riepen ze ‘Zorro’ naar haar (een tv-held die toen erg bekend was: een man met een zwarte hoed, een masker en een zwarte cape).

We hadden een logement tegenover ons op het Weeshuisplein, genaamd Het Baasje. Daar zaten heel wat mensen en daar werd stevig gedronken. Ze gingen vaak op het plein op een bankje hun roes uitslapen. Tegenover ons hadden we ook een school die omgebouwd was tot buurthuis. Ze hadden blijkbaar weinig geld, want ze hadden drie platen en die draaiden ze keihard. Elke keer als ik die platen hoor, denk ik aan de Marienbörnstraat (‘Down Down’ van Status Quo, ‘Rock Me Baby’ van George McCrae en ‘Sugar Baby Love’ van The Rubettes). Ze draaiden die vooral zomers elke dag, want dan stonden de deuren en ramen open.

Het was ook een beetje een ruige buurt. Ik liet onze hond uit en liep via een steegje naar de Voorstraat. Daar was een café, ‘De Porthole’, en daar was een keer ruzie. Er werd geschoten met scherpe munitie vanuit een pooierauto, en vanuit het café werd er teruggeschoten. Onze hond schrok enorm. Ik ging samen met onze hond op de grond liggen. Ik hield zijn bek dicht, want hij blafte; dat was niet de bedoeling. Gelukkig reed de auto door.

We wilden graag kinderen, maar eigenlijk was dit huisje te klein. En ik zat ook niet te wachten op crimineel gedrag. We konden toen een vierkamerflat huren op de Blaauwweg (Sterrenburg Twee). Dat was op de tweede verdieping; die flat was vanbinnen mooi en ook de woonomgeving was prima. Met uitzondering van tegenover de flat; daar zaten escortdames en hun klanten kwamen ’s avonds wel eens in onze flat, omdat ze zich vergisten in de flat. We hadden een mooi park naast onze flat en daar kon onze hond mooi los lopen en rennen. Later ging hij ’s avonds aan de lijn, want hij overliep een keer een vrijend paartje en die waren elk met een ander getrouwd. Ze waren woedend op mij. Kon ik er wat aan doen dat onze hond Billie hen overliep? Ik heb ze regelmatig nog gezien, maar dan keken ze snel ergens anders heen.