Den Haag (2)

Wij woonden vlak bij het Jonckbloetplein in Den Haag en daar viel nog wel eens wat te beleven. Onze buurman hield van rellen en had dat vroeger ook gedaan, maar zijn vriendin wilde dat niet. Hij was begin veertig. Tijdens de wereldkampioenschappen en Europese kampioenschappen van voetbal waren het vooral veertigers die de rellen veroorzaakten en niet zozeer jongeren. Ze kwamen met een voetbal en trapten de leidingen van de tram stuk, zodat mensen opgesloten zaten in de tram. Iedere avond tijdens de kampioenschappen zagen we de ME, met en zonder paard, in onze straat, en er werden mensen meegenomen naar het politiebureau. Deze paarden waren getraind op het strand van Scheveningen, en konden tegen geweld en vuurwerk. De politie sloeg hard in met de gummiknuppel en vooral de vrouwen te paard kon je maar beter niet tegenkomen.

Wat doe jij daar dan, vraagt u zich nu waarschijnlijk af. Ik had geen andere keuze, want onze korpszaal was vlak bij dat plein en ons huis aan de andere kant van de trambaan. Voordat je het wist was de meute door de ene straat geduwd en was het een en ander vernield. De ME stond in onze straat met megafoon om iedereen te sommeren weg te gaan, anders kwamen zij eraan. Ik liep snel ergens heen waar ik veilig stond, want de dronken jongelui waren toen heel snel nuchter. De ouderen die het vuurtje aanstaken, maakten ook vaart om zich veilig te stellen. Als de honden wat losser werden gelaten, kon je best een flinke beet oplopen.

Toch snapte ik iets niet. Ondanks arrestaties en politiegeweld stonden de relschoppers bij de volgende overwinning weer op het plein. Wat ze niet meer deden, was springen op het koffiehuis, want daar was de eigenaar niet blij mee. Dat gaf nogal wat schade aan het dak, als er een groep op stond te springen. Op een gegeven moment deden de Turken ook mee aan zo’n kampioenschap, die het erg goed deden. Maar dat betekende wel een extra avond met rellen, want we waren blij toen ze waren uitgeschakeld. Maar ons Nederlands elftal mocht wat mij betreft ook wel uitgeschakeld worden. Je kon op die voetbalavonden niet van huis vanwege al dat gedoe.

In het Laakkwartier hadden ze ook een voetbalclub die in augustus altijd een oefenwedstrijd tegen ADO Den Haag speelde. Ik liep met onze hond naar het park en hoorde een enorme herrie, dus ik ging even kijken wat dat was. Ik heb in de tijd dat ik er stond een serie scheldwoorden en alle ziekten van de wereld gehoord. Dit vond ik een van de onaangename kanten van Den Haag. Na deze oefenwedstrijd was Laakkwartier zijn beste spelers kwijt aan ADO Den Haag.