Oude auto’s (1)
In ons dorp reden nogal wat auto’s rond die je tegenwoordig ook weer ziet, omdat oudere mannen deze auto’s restaureren en deze op een mooie dag showen. Dit gebeurt in een groep gelijkgestemden en ze zijn soms lid van een club. In mijn jeugd kende ik een man die Willy jeeps repareerde. Wij mochten wel eens proefrijden op het Soerense zand. Dat was een behoorlijk geschud en je moest je goed vasthouden, want anders vloog je uit de auto. Ze waren per slot van rekening voor het militaire leger gemaakt. Een van onze heilssoldaten in Doesburg had een eitje (een Messerschmitt) en daar zat je als bestuurder goed in, maar als medereiziger belabberd. Zeker als je in Doesburg op de steentjes reed.
Toch was het wel leuk, al die verschillende soorten wagens, want tegenwoordig lijkt alles heel veel op elkaar. In ons dorp had iemand een BMW. Als je nu denkt aan een BMW, dan denk je aan een stevige auto. Deze auto had zijn stuur vastzitten aan de deur en was eigenlijk een eenzitter. Je moest heel slank zijn om er met zijn tweeën in te kunnen. Ik heb deze auto nog een keer gezien bij een hobbyist in Emmer Compascuum.
Mijn vrouw en ik zijn getrouwd in een Citroën DS van mijn broer. Hij was appelgroen en viel dus erg op. Je moest deze auto niet gewoon starten, maar de auto op laten komen en dan kon je wegrijden. Bij mijn weten is mijn broer dat een keer vergeten en toen was het afgelopen met de auto. Ik blijf het toch een van de mooiste auto’s die ooit is gemaakt vinden. Als kind vergaapten wij ons aan al die Amerikaanse bakken, die toen vaak gebruikt werden als taxi. Geweldig hoe ze zaten; soms mocht je mee in zo’n Chevrolet of Buick. Ik had een droom om later zelf in zo’n auto te rijden, maar de oogarts vond dat niet zo’n goed idee, vanwege mijn slechte zicht. Ik ben dus altijd meerijder gebleven, maar ik heb nooit commentaar op de chauffeur. Dat kan toch niet als je zelf niet kunt rijden. Natuurlijk vind ik wel wat van hardrijders en bumperklevers, maar dat is geen normaal weggedrag.
In het verleden bestond er geen apk, dus er reden heel wat autolijken rond. Zoals van een collega die een Skoda voor een prikkie had gekocht. Bij een rotonde brak zijn auto, want er waren twee stukken aan elkaar gelast. Ook kende ik een beunhaas die een oplossing had voor een auto die onstabiel bleek. Hij gooide er een stoeptegel in. Zo was hij wel stabiel.