Honden (1)
Als je jong bent, doe je wel eens dwaze dingen; dat deden wij dus ook. Ik schafte bijvoorbeeld een grondeekhoorn aan, maar vergat dat wij een tochtig huis hadden. Dat overleefde hij helaas niet. We hadden hamsters, die jongen kregen die uit de kooi ontsnapten. Wij hadden in ons huis, wat we nu niet meer kennen, betingel tegen de muren. Dat was behang dat loshing van de muur. Onze muur was erg ongelijk, dus daar loste men het mee op. Toen de hamsters tussen de muur en het behang gingen zitten, besloten we om er platen tegenaan te gooien, want dat getrippel ’s avonds was niet prettig. Doordat we de slaap- en woonkamer betimmerden, waren we van dat getrippel af, maar waar de hamsters zijn gebleven weten we niet…
Poezen zijn ook leuk, dus er kwamen twee poezen van de boerderij: Dixie (rood) en Pixie (grijs). Pixie had het boerderijleven nog in zich en sloopte onze gordijnen, en was verder erg wild. Zij is teruggegaan naar de boerderij, maar Dixie hebben we jarenlang gehad. We wilden ook graag een hond, dus we gingen naar het dierenpension, want daarmee help je een hond. Alleen Tasja zat onder de huiduitslag en luisterde voor geen meter. Buiten moest ze altijd aan de lijn en ze liet overal haar plasje vallen, dus het was niet echt een succes. Mijn broer kwam eens logeren, en ging naar huis bellen en nam de hond mee naar het telefoonhokje. Daar tilde ze haar poot op, zei mijn broer. Ik zei dat ie even haar poot naar beneden had moeten duwen, maar dat had hij niet gedaan, dus Tasja had hem helemaal onder geplast. Wij hadden toen dikke pret.
Omdat wij jong en dwaas waren, besloten we een puppy te nemen. Dat werd een cocker spaniël, want daar waren we gek op. Deze cocker spaniël werd vernoemd naar Billie, uit de strip Bollie en Billie. Tasja werd, wat we ook deden, steeds moeilijker met haar huiduitslag en ook als we haar loslieten samen met Billie, kwam Billie terug maar Tasja niet. De dierenarts legde uit dat ook Billie de huiduitslag kon krijgen, dus moesten we Tasja wel terugbrengen naar het dierenpension. Een goede les hadden we hiermee wel geleerd. Kijk goed of de hond wel gezond is en check of hij gehoorzaamt. Als hij stinkt, spoor dan eerst de oorzaak op, want wij konden Tasja niet beter krijgen, en dat bezorgde ons veel verdriet en het kostte ons veel geld.
Billie bleef dus en luisterde perfect, totdat hij in Breda gezwellen kreeg, wat veel pijn hebt moeten gedaan, want hij begon te happen naar je en dat is niet prettig met kleine kinderen. Maar voor hij ziek werd konden we Billie zonder problemen los laten lopen, zelfs in de binnenstad van Dordrecht. Hij gehoorzaamde goed; alleen bij water moesten we voorzichtig zijn, want hij dook zo een moddersloot of de haven van Tiel in, waar men toen nog heel veel olie zomaar loosde. Hij stonk dan een uur in de wind. Met Dixie had hij een haat-liefdeverhouding. Dixie lag dan lekker op de bank en gaf Billie een klap met zijn poot in zijn gezicht. Dat werd natuurlijk achter elkaar rennen door het huis, maar het volgende moment lagen ze samen in de mand.