Eenzaamheid
Als je alleen bent, dan ben je snel eenzaam, denken mensen vaak. In mijn ervaring als korpsofficier heb ik ontdekt dat dit niet altijd zo is. Er zijn mensen die alleen zijn en die dit prima vinden en het liefst zo houden. Ik ken ook mensen die in hun huwelijk eenzaam zijn, omdat ze niet alles kunnen delen met de ander. Ook veel ruzies onderling zorgen ervoor dat mensen alleen komen te staan. Ik ben de oudere en ze moeten maar naar mij komen. Ik kom niet naar hen en zij zitten fout. Dan kom je in een patstelling terecht, want die ander komt ook niet. Juist de bemoeizucht van anderen belemmert de communicatie.
Ik kom veel in verzorgingsflats en zie dat mensen graag willen weten wat ik daar kom doen. Dat benauwt mensen, want dat gaat een ander lang niet altijd aan. Eenzaamheid is een gevoel dat in elke leeftijdsgroep voorkomt. Ik sprak met iemand die om de week het weekend moest werken, en ze had tieners. Het werk vond ze prachtig, maar haar kinderen misten haar en waren flink aan het puberen. Ze koos toen voor haar kinderen en zou na een paar jaar die mooie baan weer oppakken. Een mooie baan en onrust is niet alles, en zij stond er alleen voor. De regering wil dat jonge ouders meer gaan werken, maar als je je kind steeds moet wegbrengen, is dat niet leuk. Dat geeft rotgevoelens. Gelukkig kun je het tegenwoordig wat beter regelen, maar lang niet altijd. Ik hoor steeds weer dat als jonge ouders meer gaan werken dit goed is voor de ontwikkeling van het kind en goed voor de arbeidsmarkt, maar ik hoor ook andere geluiden.
Veel mensen zijn eenzaam, maar hebben niet de moed om daar zelf wat aan te doen. Bij ouderen hoor ik vaak dat men in clubjes op een vaste plaats wil zitten. Dat geeft rust, maar ook onrust. Ik ken een vrouw die slecht kookt voor zichzelf, maar niet naar het maaltijdproject gaat vanwege die vaste plaatsen. Ze is opgevoed in een kindertehuis en moest daar ook al in de rij staan. Niet alleen kunnen zijn is lastig. Als je bij ons eventjes in de binnenstad gaat zitten, dan zie je steeds mensen voorbijlopen die geen boodschappen doen. Ze lopen maar, want anders zitten ze toch maar thuis.
Er worden heel veel rapporten geschreven, maar eigenlijk heb je maar één ding te doen. Ga met mensen praten en ga dingen organiseren met en voor hen, want dat helpt echt wel. Ik breng nu heel veel kerststerren rond en heb nu al vervolgafspraken gemaakt. Ik ga samen met de mensen oplossingen bedenken en als dat niet kan, de mensen gewoon bezoeken. Ik doe niet anders; als gepensioneerd officier kun je van alles doen. Ik houd het bij vlogs en blogs maken, af en toe een samenkomst leiden en extra dingen organiseren zoals reisjes en eten op zondag. Dat bevalt me prima, want je krijgt er heel veel terug en kunt veel uitdelen.