Opa en oma (2)
Mijn echte opa van moederskant heb ik nauwelijks gekend. In de jaren twintig van de vorige eeuw trouwde hij met mijn oma en volgens zeggen was het een moetje. Zo ging dat vroeger, maar dat huwelijk was niet geweldig. Ze kregen begin 1925 een kind, maar dat is overleden. Het was een meisje. Mijn moeder werd geboren in december 1925, die ze dezelfde naam gaven. Zo ging dat vroeger en ik heb van veel mensen gehoord die op die manier zijn vernoemd. De schaduw van het overleden kind hing dan altijd over hen heen. Dat maakte hen niet echt gelukkig, vertelden die mensen mij. Mijn moeder vertelde wel dat ze een zus had gehad, maar vertelde daarbij niet dat zij dezelfde naam droeg. Ik zag dit pas toen ik onze stamboom bekeek en mij dit opviel. In die tijd hield men zulke pijnlijke zaken voor zich. Hoeveel impact dat heeft gehad, weet ik niet.
Het huwelijk strandde en mijn moeder kwam te wonen bij haar oma. Mijn opa ging in Weesp wonen en ik heb pas geleden nog gekeken waar dat was. Hij bleef tot in de oorlog varen met de Drie Gebroeders (een rijnaak van het familiebedrijf van mijn oma’s kant), en haalde zand en grint uit Duitsland. Hij begon later een sloopbedrijf in de binnenstad van Amsterdam en was een harde werker en een vakman, heb ik van anderen gehoord. Hij trouwde later met Mien en kreeg twee zonen, die ik ook nauwelijks gekend heb. Af en toe kwam hij kijken bij zijn oudste dochter en dan was mijn moeder een week van streek, wat ik als kind natuurlijk niet begreep.
Later ontmoette hij een vrouw bij de parkeerpolitie in Amsterdam, en ging weg bij Mien en trok bij die andere vrouw in. Dat heeft wel wat commotie veroorzaakt. Daarom verhuisde hij naar Stadskanaal en trouwde met die derde vrouw, en stierf uiteindelijk in een zelfgemaakt schuurtje door te veel drank. Zijn buurman vertelde mij later dat hij wel speelde met zijn kinderen, terwijl hij niet omkeek naar ons, zijn kleinkinderen, en mijn moeder daar ook niet ruimte voor gaf. Er was te veel gebeurd. Zijn stelling was: wat geweest is, is geweest.
De andere verhalen heb ik van de zuster van zijn derde vrouw gehoord, die ik via die buurman vond. Wij hebben haar ieder jaar bezocht en zij kwam ook eens naar Emmen toe, toen ze nog goed was. Zij is een paar jaar geleden overleden. Ik ben altijd nog wel een beetje verbaasd dat ik korpsofficier ben geworden. Mijn opa ging namelijk ten onder aan drank en vrouwen. Ik weet niet hoeveel ooms en tantes ik nog heb, want hij had ook nog buitenechtelijke kinderen. De volgende blog gaat over mijn oma, die voor mij een echte oma is geweest.