Auto (2)
Toen wij in Dieren kwamen te wonen, ging mijn vader leren autorijden. Mijn moeder nam ook rijlessen, maar dat was geen succes. Zij kon na het halen van haar rijbewijs nog niet rijden en inparkeren was een ramp. Het kostte ons een vermogen aan rijlessen en examens. Beppie en ik stapten niet bij haar in de auto en hoe zij een rijbewijs heeft gehaald, was ons een raadsel. Zelf ben ik zo verstandig geweest om geen rijbewijs te halen. Ik was bij de oogarts en hij vroeg of ik geld genoeg had om een rijbewijs te halen. Ik antwoordde nog niet en hij gaf mij het advies om het dan maar niet te doen, want ik zou anderen en mezelf in gevaar kunnen brengen door mijn slechte zicht, dus daarom heb ik geen rijbewijs.
Mijn vader wilde het Nederlandse product stimuleren, dus wij kochten een Daf 33, gevolgd door een Daf 44, Daf 55, Volvo Daf en toen de productie stopte een Daihatsu. Hij vond het jammer dat hij geen Nederlandse auto’s meer kon kopen. De Daf had een slechte reputatie, omdat de GGD deze auto regelmatig aan minder-valide mensen gaf. Deze reden veroorzaakte veel files. Mijn vader vond deze auto prachtig, want hij hoefde niet te schakelen, dus deze auto kwam meer in het zicht voor mensen die niet zo goed konden schakelen. Het pientere pookje was de uitvinding van Daf, dat later veel werd nagemaakt. Er zaten wel wat nadelen aan deze auto. Hij was behoorlijk windgevoelig en de skai bekleding van de stoelen was knap heet als de auto in de zon had gestaan. De achterbank was ook niet ruim. Ik heb later wel eens in de eerste Suzuki bij een collega gezeten en had een pijnlijke nek, want deze auto was gebouwd voor Japanners en niet voor Europeanen.
In die tijd hield men in Zandvoort een achteruitrace voor Dafjes, want dat kon de Daf uitstekend. Het ging er hard aan toe en André van Duin gaf dan commentaar op de televisie. Er waren ook mensen uit onze buurt die daaraan meededen. Er waren ook mensen die meededen aan stock car races, wat vreemd was. Men bouwde een auto, en zo’n stock car kwam helemaal gesloopt weer terug en maakte deze auto geschikt om op motorcrossterreinen te rijden. Ik ben nooit naar zo’n race geweest, wel bij de motorcross. Dat was al erg genoeg. Bij droog weer vloog de stof om je oren, en bij nat weer de modder, dus dat was niet aan mij besteed. Er waren bijzondere auto’s als vrachtwagen, zoals de Bedford. Ik heb deze auto nog nooit gezien. Alleen heb ik hem wel eens gezien met een Camion van Citroën. Het leek wel een auto die ze met platen in elkaar hebben gedraaid. Die van mijn opa zat vol met deuken, die ze hadden gekregen door de spullen die ze vervoerden. Later zag ik bij het Leger des Heils in Antwerpen ook zo’n camion met ook flink veel deuken.