Schoolreisje

Het hoogtepunt van je schooltijd was het schoolreisje. Je ging dan met een touringcar bus op weg en dat was weer eens wat anders dan de bussen van de Veluwse Auto Dienst. Ze zaten lekker en hadden veel ruiten, wat wel weer een nadeel was als het warm was. Er gingen altijd wat ouders mee en er werd een melkbus vol met 30 liter aan ranja meegenomen. Dat was gangbare limonade van het merk Ranja. Dat werd langzaam maar zeker de soortnaam. We mochten geen goede kleding aandoen, maar sommige kinderen zagen er op zijn zondags uit. Ik had een vriendje die van zijn moeder in pak moest. Zijn jasje en stropdas lieten we achter in de bus. Wat ik vreemd vond, was dat de ouders hun kinderen wegbrachten. Ik kende dat niet en was daarin niet de enige. ’s Avonds bij terugkomst gingen we dan onder de stoelen zitten, want dan konden de ophalers denken dat wij achtergebleven waren. Mijn zus heeft mij een paar keer opgehaald.

In de eerste drie klassen gingen wij niet op schoolreis buiten Gelderland, dus ik heb beide dierentuinen in Gelderland gezien: Burgers’ Dierenpark in Arnhem en Ouwehands Dierenpark in Rhenen (net buiten Gelderland). Ik heb in deze dierentuin niet veel gezien, want er zaten papagaaien bij de ingang die mijn volle aandacht kregen en dan had ik voor de rest weinig tijd. Voordat je het wist, was het etenstijd en dan ging je naar een speeltuin. Dat was voor ons de Westerbouwing (een uitspanning die nu gesloten is) of de Julianatoren. Ik zag die laatste recentelijk weer en dacht dat het als kind veel groter was. Dat was het hele uitje en dat was voor ons bijzonder, want wij kwamen nog eens ergens. Doordat wij vaak gingen fietsen, kwamen wij ook wel eens ergens. Het voordeel van wonen in Gelderland is dat er veel te zien en doen is.

In de hogere klassen gingen we verder weg en namen we veel meer mee, zoals driehoekjes Sunkist (sinaasappelsap) die je zo mooi kapot kon trappen, en flesjes Exota die door de warmte in de bus lauw werden en minder prik hadden; dat vond ik minder. We maakten langere reizen en dat was eigenlijk niet zo bijzonder. De pier van Scheveningen vond ik niet echt bijzonder, maar de zee wel. Nu vind ik de pier wel leuk, maar als kind was het niet veel. We gingen niet meer naar de dierentuin en dat was het mooiste voor mij. We kwamen wel in de speeltuin De Pyramide van Austerlitz. Daar kon je je geld kwijt aan de apen in de jukebox die erop los swingden, en ook nog andere apparaten rondom die jukebox. Het meeste geld ging bij mij op aan de raceauto’s. Het waren geen botsauto’s, maar je kon ermee racen en aan het eind van ons verblijf had ik niets meer.