België (3)

Wij zijn in België in de jongste middeleeuwse stad geweest. Ieper werd helemaal verwoest in de Eerste Wereldoorlog. Omdat daar ook veel Engelsen gevochten hadden, wilden de Engelsen de stad verwoest achterlaten als een monument voor de oorlog. Dat was niet de gedachte van de Belgen. Zij hebben de hele stad weer opgebouwd via het middeleeuwse plan. De geschiedenis is daar levendig.

Allereerst kun je de lakenindustrie helemaal voor je zien, alvorens een gedeelte van de bevolking naar Nederland vluchtte voor de Spanjaarden. Ze hebben ook een verhaal over katten die ze uit de toren gooiden. Dat waren vroeger levende katten, nu gemaakte katten van stof. Er is ook een prachtig museum over de Eerste Wereldoorlog; daar zie je helaas een oorlog die heel veel aan de huidige oorlog in Oekraïne doet denken. Een menselijke slachtmachine en veel van de gesneuvelden hebben ze nooit teruggevonden; die zijn gebleven op het slagveld.

Het lied van Willem Vermandere, ‘Duizend soldaten’, is indrukwekkend, omdat hij zingt over dat iedereen een moeder en een vrouw heeft. Hij begint het lied met als je oorlog wilt zien, dan moet je naar de Westhoek komen. Wij hebben door het heuvelland gereden en zagen overal erevelden van verschillende landen. Het is een prachtige omgeving, maar als je weet wat daar gebeurd is, dan zwijg je automatisch. Zo veel jonge mensen die de leeftijd hebben van mijn kleinzoon.

Je komt er heel veel bussen met Engelse tieners tegen. Als onderdeel van hun opleiding komen ze hier kijken. Het zou ook goed zijn voor onze scholen, want de oorlog in Oekraïne is actueel. Een paar dagen geleden reden wielrensters door de Menenpoort en daarom schijf ik dit blog. Dit is de poort in Ieper die de weg naar Menen wijst. In deze poort staan alle namen van diegenen die gevallen zijn in de strijd, met uitzondering van de Duitsers. 

Ze houden iedere dag een herdenking, vanaf het moment dat deze poort gebouwd is. Elke dag wordt ‘The Last Post’ geblazen en wordt er wat gezegd. Toen wij er waren, speelden de Schotten muziek. Je denkt dat er een paar man staan, maar er zijn veel mensen, natuurlijk veel Britten. Ik vroeg aan enkelen na de plechtigheid waarom zij er waren. Ze zeiden dan dat er familie was gesneuveld. Het ging om oud-omen en overgrootvaders, en zij wilden er daarom bij zijn, want het litteken van deze oorlog lag nog in de familie. Sommigen zeiden dat het litteken er zelfs nog meer was dan van de Tweede Wereldoorlog.

Hele dorpen werden beroofd van hun jonge mensen, want ze waren zo dom om ze allemaal in één peloton te stoppen. Dat was funest, omdat het hele peloton dan in één keer sneuvelde. De generale staf dacht dat de dorpelingen elkaar beter zouden helpen, maar in deze oorlog kregen ze geen schijn van kans. Tegenwoordig komen ook meer Duitsers naar Ieper; zij vroegen ook niet om deze ellende. Er is veel te koop over deze oorlog en de economie draait er ook om. Dat is misschien wel wrang, maar ik kan het wel begrijpen.