Kolonel

In 1921 kwam er een scheiding binnen het Leger des Heils. Het Nederlandsch Leger des Heils bleef bestaan tot 2003. De maatschappelijke tak ging door als LIMOR, maar de kerk werd gesloten.

Wij gingen als officier werken in Den Haag Rijswijk kort na die sluiting van het Nederlandsch Leger des Heils en in ons korps zat een aantal mensen die voorheen bij het Nederlandsch Leger des Heils waren. Maar er waren ook verschillende mensen die nergens meer kwamen.

Ik hoorde dat er een kolonel die het korps had gedaan, nog leefde en wellicht had zij wel adressen van oud-leden. Ik trok de stoute schoenen aan en ik ging naar haar toe. Ik kwam bij haar binnen en eerst was er een beetje aarzeling bij ons beiden. Maar toen we het over roeping begonnen te praten, ging bij haar én bij mij het hart open.

Het klikte op een bijzondere wijze (zij een Haagse dame en ik een gewone arbeidersjongen). We kregen een band en zij deelde ook haar gevoelens met mij en uiteraard kreeg ik ook een aantal adressen. Daarvan zijn enkele mensen de samenkomsten in Den Haag gaan bezoeken, dus die stap was toch erg goed geweest. Mensen konden weer met hun geloof terecht in een geloofsgemeenschap en alles was gericht op verzoening, want soms was er ook weleens concurrentie geweest tussen beide legers.

Ik noemde haar altijd kolonel, dus nooit zuster, want ze was voor mij gewoon een gepensioneerde collega en dat vond ze erg fijn. Onze band groeide tot er plotseling de tijding kwam dat zij een dodelijke ziekte had. Het werd erger en zij ging naar een hospice en daar bezocht ik haar. Haar neef (een voormalige commandant van het Nederlandsch Leger des Heils) en zijn vrouw bezochten haar en vonden dat ik de uitvaart moest doen. Daar ging ze mee akkoord, maar ze wilde eerst nog Beppie zien en toen dat was gebeurd was alles goed. Nu kwam het: waar zou die uitvaart plaatsvinden? Want er zou zeker wel belangstelling voor zijn. Er werd een bus gehuurd om de mensen van de zaal naar de begraafplaats te brengen. In onze zaal kon het niet vanwege het uitdragen en dat deze zaal te klein was. We gingen naar de Prinsengracht, want de toenmalige officier had zijn jeugd doorgebracht bij de kolonel en noemde haar tante. We hadden keurig netjes de legerleiding uitgenodigd, maar die konden helaas niet.

De samenkomst had de sfeer van verzoening en dat heeft geleid tot andere mensen buiten Den Haag die het Leger des Heils hebben opgezocht. De vlag van het Nederlandsch Leger des Heils lag op de kist en zij is uitgedragen met de vlag van het Leger des Heils. De dienst hebben we samen met haar neef en zijn vrouw gehouden en dat was een dienst waar God tevreden naar zou kijken. Natuurlijk heb ik hier wel commentaar op gehad, maar dat leg ik naast mij neer. Iemand die veel voor de medemens heeft gedaan en dezelfde roeping had als ik, die geef je deze eer. Ik denk er met een warm gevoel op terug en heb gevraagd aan haar nicht of ik dit verhaal mocht plaatsen en zij heeft mij toestemming gegeven. Haar neef is helaas een paar maanden geleden Bevorderd tot Heerlijkheid en ik ben daar ook bij geweest.