Winter
In de zomer én winter draag ik T-shirts met korte mouwen en overhemden met korte mouwen. Sommige mensen vragen zich af of ik het dan niet koud heb. Dat is niet het geval, want ik ben veel buiten en ook nu tijdens mijn pensioen fiets ik elke dag wel een eindje. In Zaandam hadden wij een vrijwilliger die elke dag in een korte broek liep, dus zo gek ben ik nog niet. In mijn kindertijd moest ik hemden en borstrokken dragen; ik vond dat verschrikkelijk. Die hemden gingen nog wel, maar gebreide dingen geven mij altijd pukkeltjes en wat een ellende was dat. De hemden waren altijd kleiner, dus de borstrok gaf mij een keurig rood randje. En krabben, dat mocht natuurlijk niet. Ik sliep op de zolder bij mijn oudste broer. Er was geen verwarming, geen isolatie en één smal zolderraam waar wind doorheen kwam. In de zomer was dat lekker, maar in de winter niet. Op een vroege ochtend werd ik onder mijn laag dekens wakker en alles was nat, dus ik keek naar mijn voeteneind. Daar lag het dakraam en een enorme berg sneeuw, en het waaide niet echt lekker. Het dakraam moest er weer in. Toen waaide het nog meer, maar mijn pa zei dat ik me niet zo moest aanstellen. Ik vermoed dat hij geen voldoende geld had om het te repareren. Hij maakte het namelijk aan het eind van de maand.
Als je aan de winter denkt, denk je aan schaatsen. Ik ben nooit zo’n schaatser geweest. In Laag Soeren hadden wij een schaatsbaan, oftewel vier weilanden onder water. Ik viel een aantal keren op de baan en in het water, toen had ik het wel gezien. Ik had Friese doorlopers en die schaatsen waren bot en zaten snel vol met bramen. Noren zaten er niet aan te komen, dus ik haakte af. De laatste jaren merk je, en ik ben geen weerkundige, dat er minder koude dagen zijn. Nu ik dit opschrijf, denk ik, stel je voor dat het deze winter wel erg koud wordt. Volgens sommige weervoorspellers is dat zo, maar ze kunnen amper een week vooruit voorspellen. Het weer is te wisselend in ons land. Als de winter zou verdwijnen, zou ik het niet erg vinden, maar wel voor al die mensen die de eerste marathon op natuurijs willen organiseren. Zodra het een beetje gaat vriezen, raken de anders zulke nuchtere noordelingen helemaal van de leg, want misschien… Ik vind dit een van de leukste dingen in het noorden en het carbidschieten tijdens het nieuwjaar. Je wordt horendol van het geluid, maar het gebeurt steeds meer, omdat gewoon vuurwerk nu niet mag.
De tijd van kniepertjes en spekdikken is net weer voorbij. Als u niet uit het noorden komt: ze liggen in de supermarkt onder andere van het merk Vegter in de vorm van rolletjes. Die zijn erg lekker met een beetje room of slagroom erin. En spekdikken zijn kniepertjes met spek. Ook erg lekker! Berlinerbollen bij de kraam zijn ook lekker, maar ik moet toch een beetje op mijn gewicht letten en dat is dan wel jammer. Als de winter komt, kun je er dan ook beter van genieten in plaats van zeuren over de kou, sneeuw, het krabben van de autoruiten of de rommel na het strooien, want dan krijg je winterstress. We hebben al genoeg stress van andere dingen.
Leuk die verhalen majoor, mijn overleden vriend die bij de Oudheidkamer in Oostzaan zat had het ook altijd over de winters van vroeger, en dat er sneeuwduinen waren van wel 3 meter hoog. Hij refereerde aan de winter van 1963. Zelf woonde hij met zijn ouders in Oostzaan en hij vroeg via de omroep van Oostzaan wie er nog foto’s had van de koude strenge winters en hun verhalen er bij. Daarom vond ik het ook een leuk stukje wat u opgeschreven heeft. Herinneringen. Super. Ik weer nog dat de sneeuw boeven ons raam uit kwam aan de voorkant. Het had toch wel iets. Maar ik moet er nu niet meer aan denken.
Beste Elly
ik ben blij, dat er niet zoveel sneeuw ligt, want fietsen met gladheid, is niet mijn ding, maar verhalen heb ik nog genoeg, want ik heb een fotografisch geheugen op dit gebied.
Volgende verhalen liggen al bij Maria.
God zegene je
William