Vergezichten (1)
Heel veel mensen willen graag vergezichten zien als ze boven op een berg staan. Dat vind ik ook altijd mooi, want boven op een berg is het erg rustig. Dat voel je altijd goed. Je hebt daarom ook veel heilige bergen, waar de mens de godheid en de eeuwigheid ontmoet. Het probleem vind ik dan ook dat je niet zomaar boven op een berg bent.
In Suriname gingen wij de Brownsberg op. Het was prachtig om op het plateau het water van het Brokopondomeer te zien; een kunstmatig meer, gemaakt voor de energievoorziening. Je had toen overal een stroomsterkte van 122 volt. Dat is uniek. Men dacht toen de bauxiet te kunnen smelten op deze voltage, maar daar is niets van terechtgekomen. Dus we zaten in Suriname met een erg lichte stroom. Ze hebben ondertussen al voltage 220/230, dus het is nu beter. Ik kon slecht lezen met deze 122 voltage.
Op het plateau onder ons zaten brulapen die een enorme herrie maakten, dus een wekker had je niet nodig. We besloten de berg af te lopen naar de Irenewatervallen. Er waren vier watervallen en we gingen naar beneden. Dat was een hele klus, omdat de grond erg modderig was en natuurlijk erg heet in het tropisch klimaat. Toen we eindelijk beneden waren, was er een waterval en het is heerlijk om je bezwete lichaam daaronder af te koelen.
We zaten een poosje in het water en toen zei een Hindoestaanse man dat je ook via het water naar boven kon lopen, wat minder warm zou zijn. Johan die bij ons was, klom gelijk via de struiken omhoog en kwam boven de waterval uit. We hadden een bijzondere tocht via het water en tot onze verbazing zagen we helemaal geen slangen en ander ongedierte. Uiteindelijk kwamen wij bij een muur bedekt met struiken. We moesten toch ergens verder. Onze dochter Maria was toen negen jaar en ging achter onze gids aan. Ze was rap boven, dus wij dachten, dat kunnen wij ook. De muur liep bijna 90 graden omhoog. We waren vrij snel boven; de struiken waren sterk en konden ons gemakkelijk houden. Zelfs Johan was snel boven. Toen moesten we de berg op, maar niet via een pad, maar tussen de bomen. Met gewone bomen en ook bomen met prikkels. Je kwam dan weer op een pad, waar je af en toe flink naar beneden kon kijken. Dat was geweldig.
Ontzettend moe kwamen we aan bij het resort en gingen we onder de douche met zuiver regenwater. Dat vingen ze op via een ton. Ik kan je zeggen, dit is zacht water en erg verfrissend. We gingen vroeg naar bed, en hebben hard gesnurkt en dus een half tropisch regenwoud omgezaagd. We gingen later weer de berg af en dat was een spannende rit met ons busje dat langs de afgronden reed. Terug reden we via een bauxietweg (dat is volgens de berichten nu geplaveid), dus de bus was rood, maar ook wij waren helemaal rood.