Bus
We hadden een bestelbus nodig, vanwege het werk en we hadden een chauffeur Peter G. Peter was met zijn vrouw vanuit Assen in Breda komen wonen, want zijn bedrijf Tollens (verffabriek) was verhuisd naar Breda. Ze hadden een huisje gekocht aan de Singel en Peter zat vlak voor zijn pensioen en wilde het opknappen en tegelijk overal klusjes doen om het te financieren. In Assen ging hij af en toe naar het Leger, vooral als zijn kinderen een aandeel hadden in de samenkomst. In Breda kwam hij met zijn vrouw mee.
Op een zaterdagmorgen ging ik samen met mijn zwager even naar de familie G. toe en daar trof ik een vrouw in paniek aan. Peter zat op het toilet en kon er niet vanaf komen vanwege een hernia. Ik heb hem eraf getild. De volgende week werd hij geopereerd en ging ik naar hem toe en hij zei tegen mij: ‘Ik word heilssoldaat, ik wil ook een christen zijn waar mijn woord omgezet wordt in daden, want jij hebt mij van de wc getild.’ Wat voor mij vrij normaal was, want ik was verpleegkundige geweest, was voor hem zijn roeping. Hij kluste wel, maar verdiende er nauwelijks wat mee en hij werd onze chauffeur. Hij kwam uit het ziekenhuis met een rugzakje, een Bijbel, schrift en schrijfwaren en werd heilssoldaat.
De Fifty One club had bedacht om een kunstveiling te houden om geld te regelen. Tegenwoordig noemen ze dit crowdfunding en ze hadden een hele mooie plek in Breda gevonden. Daar hingen ze alles op en maakten een boekje. Ze vroegen aan mij om mensen van het Hoofdkwartier te vragen om te komen en er kwam een echtpaar van de legerleiding. Ik zou ook komen, maar ik moest eerst wat anders doen.
De leden van de Fifty One club begonnen ons eerst bijna de hemel in te prijzen, want het was geweldig wat we daar deden. Ik kwam aan en ze gingen zojuist even rondkijken wat er hing. Er zaten ongeveer tien naaktschilderijen bij en dat wist ik niet. Ons echtpaar zei niets, maar op maandagmorgen ging de telefoon. De man van het echtpaar zei tegen mij dat hij mij even wat moest zeggen en dat vooral zijn vrouw erop had aangedrongen. Hij gaf mij een berisping en begon toen te lachen, want zijn vrouw was even weggelopen. Hij hikte van het lachen en zei: ‘Dat kan alleen maar jou overkomen.’ De opbrengst was 10.000 gulden.
We gingen ook naar een veiling van een bandenfabriek die failliet was gegaan. Daar hadden ze een grote bus (Fiat Ducato) en die zou geveild worden. Eerst voor een hoog bedrag en toen lager, totdat iemand ja zei en dan was de bus voor jou. Er kwamen veel mensen die belangstelling hadden en dat vonden we toch wel wat vreemd. Er zaten nogal wat ruige figuren bij. Voor de veiling werd er met hen gesproken en later wist ik ook waarover. Er waren mensen die aan hen hadden gevraagd om de bus aan het Leger des Heils te gunnen en zo vertrokken we met de bus. Later begreep ik waarom er geen belangstelling was, want we kregen pech en de garagehouder belde ons op en vroeg wat wij met die ingebouwde balk aan de voorkant wilde doen. Deze bus was geprepareerd voor smokkel en ramkraken. De balk is blijven zitten en ik vind dit nog steeds iets bijzonders. Zonder dat je het weet, koop je zo’n bus.