Texel

In de afgelopen tijd is Texel veelvuldig bij mij voorbijgekomen, dus ik dacht, ik ga maar eens iets schrijven over mijn ervaringen op Texel. Toen wij in Den Helder werkten, kwamen we nogal wat keren op Texel. Er woonde toen een echtpaar dat nog heilssoldaat was en in de jaren dertig betrokken was bij het werk van het Leger des Heils op Texel. Er was toen ongeveer vijf jaar een korps in Den Burg. Vanuit Den Helder gingen we in het voorjaar collecteren en rond de kerstdagen ook met de Strijdkreet. Tussen de middag gingen we met de groep die ’s morgens in Oudeschild liep bij hen eten en koffiedrinken. Daarna had je niet zoveel zin meer om naar Oosterend te gaan, want het was er lekker warm.

In Oudeschild heb je een lange weg langs de Waddenzee en meestal liep ik die, want daar liet je geen ouderen lopen. Gevolg: een bevroren baard en koud tot op het bot, want er waaide een gruwelijk koude wind. De Tesselaars gaven goed en hun geld lag al klaar, want ze hadden ons vaak al op de veerboot gezien, dus het liep wel erg snel. ’s Avonds had je nog het geluid van bamboe en ijzeren gongen in je hoofd zitten, want je hoorde dat de hele dag.

Eén keer heb ik een hele dag met de auto gecollecteerd, want een oudere broeder en zijn zoon konden niet, dus wij gingen met zijn tweeën in de auto langs boerderijen, kleine dorpjes en vakantiehuisjes. We kwamen aan de westkant bij zo’n klein groepje huizen en ik zag een Duitse auto naar het achterste huisje rijden. Ik kwam na zo’n tien minuten ook daar aan en belde aan. De auto stond voor de deur en het duurde even, dus ik keek even door het raam. Ik zag dat dit stel de liefde aan het bedrijven was; ik had ze net nog in de auto gezien! Dus ik liep weg, maar werd teruggeroepen. Hij stond in zijn korte broek en gaf mij tien gulden en legde zijn vinger op zijn mond. Het was een getrouwd stel, want dat kwam de vrouw mij ook even vertellen. Ik mocht natuurlijk niets anders denken.

In Suriname was ik Texel al tegengekomen, want daar was een kapitein Siemen Dros overleden en dat was een rasechte Tesselaar. Ik denk dat hij de enige heilsofficier was die rechtstreeks van het eiland officier is geworden. Er zijn wel meer heilssoldaten-heilsofficieren voortgekomen uit dit korte bestaan van korps Texel en ik heb weleens een foto gezien van korps Texel met heilssoldaten-heilsofficieren. Deze foto was bij een heilssoldaat die kon vertellen dat haar opa en oma op die foto stonden. Ik kwam op Texel steeds familieleden tegen die altijd trots vertelden dat Siemen bij het Leger des Heils was geweest. En als ik dan kon vertellen dat ik wel eens bij zijn graf in Paramaribo had gestaan kon het niet meer stuk. Ik heb wel meer beleefd op Texel, maar dat schrijf ik niet op, omdat die mensen vermoedelijk nog leven en ik geen toestemming kan vragen.