Afvalrace

Vele mensen klagen over de coronakilo’s die mensen erbij hebben gekregen. Dankzij mijn Beppie is dat bij mij niet het geval, want zij is afgevallen en wel zo’n 12,5 kilo. Ze had wat klachten en nu zijn de meeste klachten weg, dus ik ben trots op haar. Alleen mag ik dat niet zeggen. Ze is er zelfs in geslaagd om niet aan te komen tijdens de feestdagen, dus er verdwijnt nu ook het een en ander uit de klerenkast en het komt er niet meer in.

Wat heeft dat met mij te maken? Zij nam zich voor om af te vallen en zij wilde voor mij apart gaan koken. Dat vond ik maar niks. Het nieuwe menu bevatte veel vis en daar houd ik wel van, en met zout eten maak je mij ook niet vrolijk. Ik was langzaam maar zeker al aan het afvallen, maar in een rustig tempo. Minder sauzen, geen suiker in de koffie (ook geen zoetjes, want die vind ik niet lekker), minder koekjes enz. (er wordt niets gekocht, dus je kunt het dan ook niet eten) en meer fruit eten. Een voorstander van patat ben ik toch niet zo, dus dat mis ik niet. Chips eet ik een handje bij een feestje (die heb je nu ook niet) en dropjes eet ik wel bij anderen als ik op bezoek ben (want ondanks corona leg ik nog steeds bezoeken af, maar uiteraard op gepaste afstand). Resultaat: dat toen ik bij de Hema mijn fiets neerzette mijn broek afzakte en de mevrouw naast mij een vrolijke middag had. Ik trok mijn broek op en de riem zit nu een gaatje verder en ik heb een kleinere maat. Mijn bovenbuikje zit er nog, maar die verdwijnt ook langzaam maar zeker. Zeker als het voorjaar komt en wij samen tussen de 25 en 50 kilometer elke keer fietsen. Dan drink ik wel eens een colaatje op het terras, want anders krijg je toch te weinig in je lichaam.

Een hongerklop ben ik voor, want ik heb deze kloppen genoeg gehad. Na zo’n klop gaat er heel veel even niet goed en duurt het wel even voor alles weer goed gaat. Ik begrijp nu dat het helemaal niet gezond is die topsport, want daar gaan mensen tot het gaatje. Dan ga ik nog maar een klein eindje, dus houd de sport gezond in je lijf als je boven de vijfenzestig bent. Doordat je anders eet, verander je automatisch. Ik ben erg gek op worst, maar toen ik de befaamde Hemaworst ging eten, vond ik het niet meer lekker. Het is mij te zout. Ook bij andere worsten krijg ik problemen, zoals droge worst. Laatst wilden we even ravioli eten en we hadden twee blikken. Dat is de laatste keer, want het was niet meer lekker vanwege de saus en het zout. Dus voortaan maar ravioli op een andere manier gaan klaarmaken.

Zo zie je maar: als je je eetpatroon wijzigt, hoef je niets meer te doen, want je stopt vanzelf met ongezonde dingen. Natuurlijk eten we nog steeds een gebakje, want anders is het te geforceerd en ik dring niemand wat op. Ik vertel gewoon hoe het bij ons is gegaan; misschien helpt het u. Wij voelen ons er goed bij en als u bij ons komt, krijgt u een kopje koffie met suiker, want onze bus staat vol. Maar onze melk chocoladehagelslag is nu puur. Toch krijgt u bij ons een koekje of iets meer en hebben we melk en pure repen. Als u veganist bent, krijgt u dat, maar ik krijg soms ook mensen die mij wat willen opdringen. Dat vind ik vervelend, dat heb ik met mijn geloof ook niet gedaan. Uitnodigend zoals Jezus het deed, want de mensen van wie ik het meest heb geleerd, waren de mensen die zeiden: ‘Volg mijn voorbeeld of pik op wat je aan mijn verhalen hebt.’

Het gaat u goed.