Surinaamse belevingen

Wij waren in Suriname en dan hoort daar de Colakreek bij. De Colakreek ligt bij het vliegveld Zanderij en daar kun je heerlijk zwemmen. Het water is er donker zoals Cola, omdat het blad uit de bomen in het water valt en vervolgens op de bodem komt te liggen. Wij hadden op de Sophie Redmondstraat de landsbussen zien staan. De Surinamers hadden oude gele schoolbussen uit Amerika gehaald en wij wilden wel eens uitproberen of dat lekker reed. Dat deed het inderdaad en na een heerlijk tochtje en heerlijk zwemmen in de Colakreek dachten we om 19.00 uur bij een plaatselijke supermarkt weer op te stappen. Volgens de dienstregeling zou dat ook moeten kunnen, maar de bus kwam maar niet.

Daar sta je dan een flink aantal kilometers van de stad en lopen is dan wel heel erg ver. Dus we gingen liften. Er stopte een pick-uptruck en de chauffeur wilde ons wel meenemen tegen een behoorlijke prijs. Onze vriendin Janice onderhandelde met de man, want de prijs was fors, maar uiteindelijk kwamen we bij een bedrag en gingen we met hem mee. Bij Lelydorp remde de chauffeur plotseling, want in het donker liep er een koe over de weg en die ging niet opzij. Levensgevaarlijk en die koe is dan plotseling van niemand. Er stond een hek open en de chauffeur en ik dreven de koe de tuin in en deden het hek dicht. Er schreeuwde een vrouw vanuit een huis dat dit beest niet van haar was en dat hij al wat bloemen van haar had opgegeten. Wij dachten, niemand reageert en zij weet best wel van wie die koe is, dus we reden door. De koe op de weg laten staan was ook geen optie.

Ook hoor je als je in Suriname bent naar de Brownsberg te gaan. We hadden onze vriend Johan als chauffeur bij ons en hij is een knappe chauffeur, want we kwamen erachter dat we alleen met een handrem de berg opreden. Toch kwamen we veilig aan en gingen we de volgende dag naar beneden om de Irene watervallen te bekijken en daar was het heerlijk koel. De weg naar beneden was behoorlijk glibberig en er was een Surinamer die zei dat we ook via de waterval naar boven konden om terug naar de barakken te gaan, en dat het sneller was. Johan zei dat dat goed was, en voor we het wisten zaten we in de waterval.

Dat was ook heel gemakkelijk, door het water en over boomstronken. Totdat er voor ons oog een negentig graden muur opdoemde. Maar nu wees de Surinaamse gids ons naar de zijkant, want daar waren lianen op de weg omhoog naar het pad. Maria was toen nog een kind en klom zo achter de gids aan naar boven. Het was toch niet zo moeilijk als het eruitzag, want wij waren ook zo boven. Toen moesten we nog dwars door de jungle en kwamen we uitgeput aan bij de barakken; vervolgens lekker onder de koude douche van regenwater. We gingen om acht uur al slapen en hebben de halve jungle omgezaagd met ons snurken. Om vijf uur in de ochtend werden wij gewekt door brulapen en die kunnen me toch hard brullen. We dachten eerst dat studenten een geintje uithaalden, want die waren daar ook.

Kom je in Suriname, ga op deze plekken maar eens kijken. Het is nu wel wat veranderd, maar de natuur is daar nog geweldig mooi.