Huis vol rommel (1)
In ons werk hebben we veel huizen vol met rommel gezien en in onze beginjaren was er nergens een opruimcoach te vinden. Ze hadden mij gevraagd om bij iemand binnen te komen, wat een probleem was, want dat ging eigenlijk niet. De gang lag vol met papier en takkenbossen. De thuiszorg wilde er niet werken en andere hulpverleners ook niet. Deze mensen hadden een hond met schurft, en die ziek en vals was. Een goede binnenkomer dus…
Wat doe je dan? Allereerst gingen we al het oud papier verkopen; dat wilde iemand wel hebben voor de kiloprijs. Met de opbrengst kocht ik schoonmaakmiddel. Gelukkig vonden deze mensen dat allemaal goed. De takkenbossen lagen ook in de kelder en in de huiskamer stookte de man dat op. Zijn gashaard lag open, wat erg gevaarlijk was. Hij wilde het niet maken, want dan kwamen volgens hem de Russen bij hem binnen. Ik stelde voor om iemand hiervoor te laten komen en dat ik er dan bij zou zijn. De loodgieter wilde niet, want toen hij het al een keer wilde repareren had de bewoner met een mes achter hem gestaan. De loodgieter wilde deze klus alleen doen als er twee andere mannen aanwezig waren, zodat hij zijn werk kon doen. Wij waren er dus bij, maar de bewoner zat in doodsangst. Wij gingen naast hem zitten en vroegen om een bakje thee. De man zette toen thee, met een zakje van een schoteltje. Erg lekker dus… Hij liep even weg en de thee verdween in de planten, die er ook niet zo best bijstonden, maar de thee zag er niet uit (water met een vaal kleurtje). De loodgieter werkte als een bezetene, en alles werd gecontroleerd en veilig bevonden. Tijdens een andere afspraak werd de schoorsteen leeggemaakt en de schoorsteenveger werd gevraagd om het geheel schoon te maken. Het echtpaar was blij en had geld zat voor deze dingen. Ik kreeg geld mee voor de loodgieter en kwam bij hem in de zaak. De loodgieter wilde niets, want de levensgevaarlijke situatie voor de woonwijk was opgelost.
De takkenbossen konden we minder goed kwijt. Ik vond een gemeenteambtenaar met een klein karretje, die misschien wel tien keer op en neer is geweest. Elke keer schudde hij met zijn hoofd. Hij schudde nog meer toen hij pannen met vet (allemaal ranzig) meenam en andere rommel. Het stonk enorm en er liep allerlei ongedierte rond. We kochten nieuwe pannen waar de bewoners erg blij mee waren. We maakten het fornuis schoon, wat wel een hele middag duurde. De gemeenteambtenaar kwam niet meer; zijn baas vond de rotzooi dubieus.
De geur in het huis loste al behoorlijk op, maar nu was de hond nog aan de beurt. Het was een lief dier (Ierse setter), maar hij krabde zich suf. Natuurlijk wilde het echtpaar hem niet kwijt; dat begreep ik wel. Ze gaven hem brokken, en plotseling begon hij te spugen en werd doodziek. De dierenarts wilde niet komen, want die was ook een Rus; dat was geen optie. De dierenambulance bracht uitkomst, maar alles moest wel mee: de smerige bakken en ik denk wel twintig grote zakken brokken. Hij was zo ziek dat hij ze hem moesten laten inslapen. Ik kwam later de vrijwilligers van deze schoonmaakklus nog wel eens tegen; die hadden het altijd over die hond. Het echtpaar heeft de rekening via mij en een gift keurig netjes betaald, en geen nieuwe hond meer genomen…