Huis vol rommel (2)
Vervolgblog op Huis vol rommel (1):
We hadden het meest basale gedaan om het huis op te ruimen, maar we waren er nog niet. Mevrouw was suikerpatiënt en at van alles, dus ze kon haar benen verliezen (dat gebeurde ook). Ze dronk alleen maar Sprite en overal lagen de flessen. Een kapitaal aan statiegeld, maar ze waren smerig en vol met spinnenrag. Hun boodschappen werden aan huis gebracht door een kruidenier met een volkswagenbusje. Boven op het busje lag een imperiaal vol met kratten met lege flessen. Ik vroeg hem om kratten. Hij kon de helft betalen, als hij ze maar schoonspoot. Zijn hele imperiaal lag vol en zelfs nog in zijn cabine. Hij was er blij mee, maar zijn vrouw niet. Hij had alles schoongespoten achter zijn huis; zijn vrouw sprak mij erop aan. Zij wilde mij net nog niet aanvallen, maar het scheelde niet veel. Wij hadden nu goed een looppad in het huis vol rommel en konden dus gemakkelijker opruimen.
Wij namen achter elkaar hun kleding mee, want er lag in het huis een volkswagenbusje vol met smerige, niet gewassen kleding en het was vooral veel te veel. Het mocht mee, maar het is rechtstreeks naar de recycling gegaan. We deden een kamer open en zagen daar misschien wel voor twintig jaar reclame en weekkranten. Dat maakte ons erg gelukkig, want dat konden we weer gemakkelijk kwijt. Vervolgens hebben we alle stoelen weggegooid en weer tweedehands, goede stoelen teruggezet. Ook alle vloerkleden lieten we verdwijnen. De mensen waren zo dankbaar dat ik honderd gulden moest aannemen. De man wilde heel graag zijn huis en bed opknappen. Aangezien hij niet buiten kwam, was het prutswerk. Hij gebruikte sinaasappelkistjeshout en had geen fatsoenlijke schroeven en gereedschap. Ik heb beter hout, gereedschap, schroeven en spijkers gekocht bij een bedrijf. Die nam bij levering al het hout mee dat er lag en sloopte al het hout dat al vertimmerd was, zodat de handelaar alles mee kon nemen. De man van het echtpaar was best wel handig en met het goede materiaal kon hij betere meubels maken.
Maar we waren er nog niet… We hebben na de kerst al zijn plantjes vervangen en ik heb er een kerstboompje neergezet. Ik kwam later een kerststukje bij hen brengen. Mijn chauffeur wilde gaan plassen en ik zei tegen hem: ‘Dat wil je niet doen.’ Hij was eigenwijs en zei: ‘Dat ga ik wel doen.’ Toen we binnen waren, vroeg ik aan hem of hij niet naar de wc moest, maar dat wilde hij niet meer en hij zei dat hij het nog liever in zijn broek deed. Na de kerstdagen heb ik de wc op laten knappen door de loodgieter, die een nieuwe pot plaatste, een nieuwe vloer en deur installeerde en een fonteintje maakte. Wij hebben wel bij hem gewaakt. Het echtpaar was erg blij met hun nieuwe toilet. Daarna heb ik een hulp gezocht die eerst twintig uur echt schoonmaakte en daarna drie ochtenden per week kwam om alles bij te houden.
De kruidenier mocht de flessen voor niets meenemen, de papierman kwam regelmatig langs, en de doe-het-zelfman kwam spullen leveren en nam het afval mee. Het echtpaar heeft nog drie jaar in het huis geleefd; toen moest zij naar het verpleeghuis en verloor ze haar twee benen. Kort na elkaar zijn ze toen beiden overleden. Hij wilde zijn geld aan het Leger geven, maar het huis moest opgeknapt worden voor de volgende huurder. Dit opknappen was meer dan hun geld.