Spoor (1)
Toen ik in mijn tienerjaren in Dieren woonde, lag het spoor achter ons huis. Dat was wel gemakkelijk, want het station was daardoor lekker dichtbij. Eerst hadden wij een overgang met een spoorwegbewaker in een huisje boven het spoor. De hekken waren helemaal dicht en je kon er niet omheen. Toen ik eindexamen voor de ulo deed, werd er een tunnel onder het spoor gelegd. Vanaf toen konden wij van de parkeerplaats rechtstreeks naar het station, maar het heien van de palen was niet prettig om te horen in de tijd dat je examen deed. Soms moest ik dus noodgedwongen pauze nemen.
Toen de tunnel werd gemaakt, veranderde ook de overgang, wat gevolgen had. De bomen werden halve bomen en dat is/was dom, want je krijgt dan ongelukken. Mensen slalommen de overgang over, wat gevaarlijke toestanden geeft en die zijn er ook geweest in het begin. Ons station was een rangeerstation, dus overdag en in de nacht werd er gerangeerd. Dat gaf herrie en de bomen waren dan dicht. Toen er halve bomen kwamen, hadden mensen geen geduld, omdat je lang moest wachten. Dat was soms levensgevaarlijk. Gelukkig werd het geheel overgeplaatst naar Duiven en werd het bij ons toen rustig. We hadden een keer een logé uit de kop van Overijssel die na een nacht weer wegging, want hij kon niet slapen door het gebonk van goederenwagons. Wij hoorden het allang niet meer en ik vond het juist weer erg rustig toen alles was vertrokken.
Wij gingen vaak met de trein, want Dieren ligt erg centraal en zo kwam je gemakkelijk in Zutphen en Arnhem. Mijn broer ging met de hondenkoptrein naar Amsterdam en moest overstappen in Utrecht, want anders kwam je in Rotterdam terecht. Maar mijn broer viel een keer in slaap op een maandag en werd wakker in Rotterdam Centraal. Hij was toen dik te laat voor school. Ik vond de kaartjes van toen mooier dan de latere kaartjes. Je kocht een hard kartonnen kaartje waar de conducteur een kogelrond gaatje in maakte. Daar zat je op te wachten; dat is heel wat anders dan die palen van nu. De romantiek van het treinreizen is dus toch wel een beetje verdwenen.
We konden als tiener met de tienertour en ontdekten dan mooie plekken in Nederland, maar waarom dat nu niet meer bestaat, bevreemdt mij. Het is voor het openbaar vervoer een goede zet om jonge mensen leuke dingen te laten doen en dit voorrecht niet alleen aan studenten te geven. Het is een beetje oneerlijk verdeeld in mijn beleving. Wij waren best wel een beetje jaloers, want een meisje in mijn klas kon gratis met de trein, want haar vader – zo heette dat – was bij het spoor. Al die voordelen als je ergens werkt, zijn minder geworden. Waarom geen goedkopere fiets als je bij Gazelle werkt? In deze tijd misschien iets om het spoorwegpersoneel voordeeltjes te geven, want dan houd je je personeel en krijg je ook gemakkelijker nieuw personeel.