Vrijmarkt
Als je over de vrijmarkt loopt, zie je heel veel dingen uit het verleden. Wijzelf hadden een hoop stripboeken en speelgoedpoppetjes die we verkochten. Toen wij met pensioen gingen, zijn we gaan kijken wat we dubbel hadden en dat was best wel veel, want ik verzamel stripboeken vanaf mijn kindertijd. Als je over de vrijmarkt loopt, zie je dat er enorm veel langspeelplaten liggen. Die zijn mateloos populair; mensen hebben lijstjes bij zich en dat zijn lang niet allemaal oudere mensen. De muziek op streamingsdiensten is dusdanig gekrompen vanwege de commercie dat een langspeelplaat beter is. Je moet wel meer inspanning leveren, want je moet steeds een plaat omdraaien of wisselen. Maar blijkbaar hebben mensen dat er voor over, want op de vrijmarkt staan er altijd veel mensen bij zo’n verkoper. Op de vrijmarkt staan ook kinderen die óf heel goed óf afschuwelijk spelen om wat geld te verdienen; een tussenweg heb ik niet gehoord. Er staan ook nogal wat handelaren met spullen die je op de braderie kunt gaan kopen. Dit jaar van alles in allerlei felle kleuren die pijn doen aan je ogen, maar het wordt wel verkocht.
Er liepen ook stille politieagenten bij ons rond die bekeken of fietsen en andere dingen wel legaal waren of gestolen. Ik ken een paar van die mensen, dus je kunt niet zomaar wat verkopen. Wat een groot voordeel is, is dat je na afloop niet meer je troep mag achterlaten, want daar kun je voor bekeurd worden. Voorheen kwam de plaatselijke kringloopwinkel nog wel langs aan het einde van de dag, maar de kwaliteit is dusdanig dat het eigenlijk gewoon troep is, dus de mensen moeten het gewoon opruimen en meenemen. Je mag tegenwoordig ook pas op een bepaalde tijd op de vrijmarkt verschijnen om spullen te brengen of op te halen, dus alles is veel beter geregeld.
Als je kinderspeelgoed wilt hebben, is er zo veel te vinden; en mensen bieden het soms gewoon nieuw aan. Ondanks acties voor Oekraïne en andere acties krijgen kinderen hier heel veel. De Tina en Peggy worden massaal aangeboden door meisjes die ze ontgroeid zijn; kinderboeken te kust en te keur. Er zijn dus mensen die (strip)boeken niet bewaren, terwijl ik het erg leuk vind om wat te hebben uit mijn kindertijd, maar blijkbaar heeft niet iedereen dat. Soms zie ik mensen spullen aanbieden voor bijna nieuwprijs en dan zie ik ze later de spullen weer inladen aan het eind van de vrijmarkt.
Ik vind het nu echt leuk om bijvoorbeeld stripboeken die ik dubbel heb aan te bieden voor een euro of vijftig cent. Ook al is de cataloguswaarde veel hoger, maar iemand gelukkig maken met een koopje is toch erg leuk. ‘O, die zocht ik al zo lang!’ Dat vind ik geweldig om te horen. Erg populair zijn de Donald Duck pockets, terwijl het vaak de b-tekeningen zijn die niet in een album komen of in het weekblad. De kwaliteit van de druk, het papier en de tekeningen is matig. Toch kun je ze erg snel verkopen. Dit jaar heb ik erg lekker gezeten op de vrijmarkt, want het was niet te warm en ik heb veel mensen ontmoet. En de oranje tompouce die onze schoonzus bij de Hema kocht en naar ons toe bracht, smaakte ook best goed.