Misdaad (1)
Wij waren pas een week officier toen de misdaad zich al aandiende. Wij hadden een noodopvang (die zat vol) en een opklapbed in de korpskeuken. Dat was niet zo geslaagd, want er kwam een keer een Ier bij mij aan de deur die vond dat hij hier moest kunnen slapen. Hij was licht aangeschoten en dwingend agressief. Ik vond dit geen goed idee, want mijn gezin sliep boven en hij kon zomaar naar boven lopen. Ik weigerde hem daar te laten slapen. Toen schold hij mij uit voor een waardeloze christen. Hij werd een week later uit Nederland gezet vanwege ongewenst vreemdelingschap. Hij was de grootste drugsdealer van Tiel en op de vlucht voor gebruikers en politie, en daarom kwam hij bij mij.
De week erop stond plotseling een Turk in onze zaal. Ik vroeg wat hij kwam doen en hoe hij in de zaal was gekomen. Hij had een eigen sleutel, zei hij, en weigerde die terug te geven, want hij sliep op het opklapbed. Op de hoek zat een Turks café (met Alevieten, afkomstig van bij de Zwarte Zee). De mensen daar vertelden mij dat ik uit moest kijken voor deze man; hij kwam bij hen het café niet in. Hij is later op een of andere manier gevlucht naar Turkije, want hij handelde grootschalig in heroïne en was vuurwapengevaarlijk. Ik liet binnen een uur nieuwe sloten in onze zaal plaatsen en we hadden toen al zo weinig geld. De slotenmaker kende deze Turkse man en gaf mij uitstel van betaling, en het Leger was voorheen altijd goed van betalen geweest. Het opklapbed was ook binnen een week weg.
Wij hadden nogal wat aanloop. Als het bedreigend werd, zaten onze Turkse buren in de vensterbanken voor ons gebouw of bij de buren. ‘Wat doen die rotturken daar?’ riepen buurtgenoten dan, en dan vertelde ik aan hen dat zij mij beschermden tegen de agressie. Iedere vrijdag kreeg ik kebab van hen, want ik was een imam en hoefde dus niet te betalen. Beppie ging met de vrouwen naar de dokter en de kinderen gingen soms met Beppie al huppelend naar school. Ik keek formulieren voor hen na en gaf hun goede uitleg. Ze vertelden mij over hun voorliefde voor Atatürk, de man die Turkije een westerse inslag gaf. Tegenwoordig woedt weer de strijd om de macht tussen de aanhangers van Atatürk en de conservatieven van Erdogan. De zwarte wolven zijn een fascistische groepering en hadden tot groot verdriet van de doe-het-zelfzaak een pandje gehuurd van hem. Hij had spijt, want hun activiteiten waren niet zonder geweld en er was ook vaak geschreeuw.
Voor onze deur hadden wij op zaterdag altijd de markt, en dan was er een hoop leven en kabaal. Onze Alevieten waren graag slaags met de zwarte wolven. Dit liep een keer gruwelijk uit de hand en ik kan je verzekeren; ze vechten smerig. Ik sprong ertussen en de politie was er ook al snel. Gebroken armen, bloedende neuzen, kapotte gezichten, tanden uit de mond. Wat mij bezielde om ertussen te springen, weet ik niet en Beppie riep daarna al bij voorbaat als er ergens onrust is dat ik mij er niet mee moet bemoeien. Helaas moet ik haar teleurstellen, want op een of andere manier ga ik toch. Ik moet het niet hebben van fysieke kracht, want die heb ik nooit gehad, maar wel van mijn woorden. Het kan natuurlijk een keer misgaan, maar daar denk ik niet aan op zo’n moment. Deze vechtpartij toen had erger kunnen zijn als ik er niet tussen was gaan staan. Dat geeft mij dus wel extra moed.