Stadion (1)

Voetbal vind ik erg leuk, maar ik kom niet zo snel in een stadion. In Dieren hadden wij geen stadions. Ik ben toen wel eens gaan kijken bij Juventus, de Dierense Boys en Sportclub Dieren. Dat waren de clubs in de omgeving. Toen ik naar Deventer verhuisde, vroegen een paar collega’s of ik meeging naar de Adelaarshorst. Dat was het stadion van Go Ahead. Zij speelden toen tegen Ajax en ik zat natuurlijk in het verkeerde vak. Go Ahead kreeg een strafschop en daar waren de fans van Ajax het niet mee eens, dus ik was zo weer beneden. Nu kijk ik wel uit waar ik ga staan of zitten. In ieder geval niet in het uitvak, want daar staan meestal de grootste fans.

In Breda hadden we een prachtig stadion, genaamd het Beatrixpark. Een echtgenoot van een van onze mensen wilde mij daar mee naartoe nemen. Daar kwam alleen helaas steeds maar niets van, want hij ging toch niet meer. Hij was op leeftijd en zijn prostaat werkte niet meer geweldig. Hij had zijn seizoenkaart maar ingeleverd, want hij kreeg elke keer commentaar van medesupporters als hij voor hen langs moest. In de winter is het best fris op de tribune en ze riepen steeds: ‘Daar heb je die ouwe weer.’ Dat ging hem tegenstaan, dus hij ging niet meer en ik kon hem niet meer overhalen. Dat was wel jammer, want ik ga alleen maar in gezelschap naar een stadion.

In Emmen kwam ik regelmatig in het stadion. De eerste keer dat we daar woonden, was het nog niet zo druk in het stadion en was het erg leuk. Ik ging alleen niet in de buurt van een groep Joegoslaven zitten. Zij woonden in Emmen en waren als gastarbeider hier gekomen. Zij kwekten voortdurend en het was een drukte van jewelste, dus ik koos altijd een andere plek. Een enkele keer kregen we kaarten van De Breehof, die dan aan de bewoners werden gegeven. Ik ging dan mee onder de strikte voorwaarde dat er niet geblowd of gedronken werd. In Zaandam deed ik dat ook als we naar Volendam gingen. De mannen zeiden dat de majoor je dan echt thuis liet, en ik deed dat ook. Zo dadelijk heb ik trammelant door dat gebruik en in een stadion is er genoeg herrie.

We namen ook een keer Gezienus Middel mee (helaas een paar jaar geleden overleden). Hij mocht ook mee, ondanks dat hij een eigen huis had. Een van de mannen zei dat het niks zou worden, want Gezienus was een beste man, maar hij bleef maar kwekken. Wij konden het voetbal niet meer volgen, doordat hij maar bleef praten. De tweede keer dat hij meeging, zetten de andere mannen hem naast de indiaan. De indiaan was een fervent supporter en was vreselijk aardig, dus Gezienus kletste wat af met hem. De indiaan had een verentooi, een blote buik en een trom. Daar sloeg hij flink op los als Emmen naar voren ging of bij een doelpunt. De tweede helft wilde Gezienus daar niet meer zitten. Zijn oren gonsden van het geram. Hij mocht toen bij ons zitten, mits hij zijn mond hield en alleen praatte als er een doelpunt viel…