Bijzondere mensen
Afgelopen week kwam ik in de kringloop en kijk daar vaak naar stripboeken. Dit keer werd ik aangenaam verrast, want ik vond een boek van Dick Matena, die kronkels van Simon Carmiggelt had getekend. Hij las die kronkels ’s avonds laat op televisie voor als een dagsluiter. Toen ik in de psychiatrie werkte, las ik zijn boekjes, want zijn beschrijvingen van mensen waren geweldig. Toen moest ik rapporten gaan schrijven. Hij gaf in zijn boeken details weer en dat is voor een opnamerapport belangrijk. Mede daarom vond in ieder geval de secretaresse van de afdeling mijn rapporten erg goed, dankzij Simon Carmiggelt dus.
In De Steeg (Gelderland) staat een bankje, waarop hij met zijn vrouw uitkijkend over de IJssel zit. Ik ben naast hen gaan zitten voor een foto met die beelden. Later bleek dat hij niet zo trouw was geweest aan zijn vrouw, want hij had een buitenechtelijke verhouding. Vroeger had je veel radio en daar zaten mensen met prachtige stemmen op, zoals G.B.J. Hiltermann, Mia Smelt (van Moeders wil is wet), Jan Donkers van de VPRO, Donald de Marcas als hoorspelinspreker en Philip Bloemendal van het polygoonjournaal. Je haalt deze stemmen er zo uit en als kind wist ik niet altijd wat ze zeiden, maar ik vond hun stemmen geweldig.
In mijn jeugd kwam ik ook bijzondere mensen tegen en ik wil graag meester Bol noemen, die was hoofd van mijn school in Laag Soeren. Hij had een kaal hoofd. Op woensdagmiddag moest ik wel eens naar de kapper en dan moest ik soms behoorlijk lang wachten, want dan zat meester Bol in de kappersstoel (praatstoel). Dan werd zijn haar geknipt (drie haren) en hij werd geschoren met schuim. Bovendien waren er nog twee andere mannen die over van alles en nog wat aan het praten waren, en wij maar wachten. Toch was hij een indrukwekkende man.
Op religieus terrein werd ik getroffen door dominee De Roos. Hij droeg de Apostolische Geloofsbelijdenis elke kerkdienst voor. Ik voelde dat hij geloofde wat hij zei; dat was bijzonder. Voor de rest weet ik niet wat hij vertelde, maar ik voelde geloof. Dat voelde ik ook voor een ouder echtpaar dat bij ons in de kerk kwam. Zij hadden een jeugdclub aan huis. Hij had een ouderwets zwart pak aan met gilet, en zijn vrouw had een knot en had een degelijke jurk aan. Ik weet niet wat ik allemaal gedaan heb of gemaakt heb (ik ben geen groot knutselaar), maar de liefde van Christus zag en voelde ik.
Hoe kom je tot een roeping? Ik had al jong het verlangen om geestelijk leider te worden en vooral de niet-geziene mensen wel te zien. Ik kwam voor het eerst bewust in een tentcampagne in Dieren op het terrein waar nu een verpleeghuis staat van het Leger des Heils. Er stond een man een toespraak te houden en ik was gefascineerd door zijn hand, die een paar vingers miste (later hoorde ik dat hij die verloren had in een machine als drukker). Toen voelde ik Gods roeping en dacht, dat ga ik ook doen. En dat is gebeurd. Aanstaande maandag ben ik bij zijn uitvaart, want hij is negentig jaar geworden: Roelof Bronger Poppema. In mijn roeping ben ik hem regelmatig tegengekomen.