In verwachting
Als je vrouw of vriendin in verwachting is, sta je als man ernaast en dat lijkt altijd leuk, maar is het soms niet altijd. Onze eerste zoon kwam tien dagen te laat en mijn vrouw heeft ook al die dagen met gebroken vliezen gelegen. Zij in Dordrecht en ik in Noordwijk. Op een gegeven moment dacht een zuster dat onze zoon kwam, maar ik kwam ’s avonds aan in het ziekenhuis en mijn vrouw maakte ik wakker. Mooi geen kind, dat duurde nog een poosje. Toen zij met mij in het ziekenhuis ging, zaten wij te wachten tijdens de opname. Een zuster zag twee mensen met lang haar en dacht dat we twee vrouwen waren. ‘Zo, dames,’ zei ze, totdat zij beter keek, want ik had mijn haren op mijn rug hangen.
Ik kreeg van mijn collega’s te horen dat ik veel te jong was om vader te worden. Ik had lang haar, dus ik had geen verantwoordelijkheidsgevoel. Wij hadden zelf het idee om jong kinderen te krijgen, want dan krijg je ook jong kleinkinderen en dan kun je nog met hen meekomen. Sommige mensen hebben rare gedachten, want BAM-moeders vonden zij wel geweldig en ik heb daar ook geen moeite mee. Sommige vrouwen willen geen partner, maar wel een kind en dragen daar hun verantwoordelijkheid voor. Sommige kinderen worden ook door één ouder opgevoed of co-ouderschap, enz. Centraal staat altijd de liefde voor het kind en dat zie ik rondom mij heen.
Doordat mijn zoon een infectie kreeg bij zijn geboorte, kreeg hij al erg jong antibiotica. Dit vanwege die gebroken vliezen en de weeënopwekkers, dus een bevalling plannen is niet altijd mogelijk. Ik ben overigens bij alle bevallingen van onze kinderen geweest en ik heb heel veel verschillen in benadering gezien. Bij onze tweede zoon, die vrij snel geboren werd in het ziekenhuis in Alphen a/d Rijn, hadden we een vroedvrouw die ik niet erg sympathiek vond. Mijn vrouw moest zich niet aanstellen en ik vond dat nogal wat. In Tiel moest mijn vrouw toch weer naar het ziekenhuis en dat vond ik wel jammer. Ze had toen een Molukse vroedvrouw. Onze oudste dochter liet op zich wachten. De gynaecoloog had grote handen, maar wist het goed te gebruiken en onze oudste dochter werd geboren.
Onze jongste dochter werd in Gouda geboren en we hadden toen een vroedvrouw met aparte gedachten. Op haar ben ik erg boos geweest, want alles moest natuurlijk gebeuren, maar dat ging niet. De baby kwam steeds tegen het bekken aan, dus de zuignap was nodig en toen werd ze geboren. Bij onze laatste dochter was er voor het eerst een echo en kon je voor 250 gulden een pretecho laten maken in Boxtel. Nu gaat het bij onze kleinkinderen heel anders. Ik zie verbeteringen, dus er is vooruitgang. Wat ik wel veel hoor, is dat veel ouders op social media kijken. Zij gebruiken het als invulling, terwijl ik het altijd als aanvulling zie. De echte vroedvrouw en dokter zijn degenen die volgens mij het kind en de moeder zien, en dat is wel wat anders dan al die online adviezen. Die adviezen kun je dan wel bespreken. Ik weet dat vroedvrouwen vrouwen aanraadden om geen coronaprik te halen tijdens de coronaperiode. Ik wist niet dat zij viroloog waren, dus schoenmaker, blijf bij je leest.