Horizon
Van jongs af aan heb ik een fascinatie voor de horizon. Als klein jongetje kon ik al uitkijken over het land. Misschien komt het doordat ik afstam van boeren, maar mijn vader was al geen tuinder meer toen ik twee jaar was. Waar het vandaan komt, weet ik niet. Over het land uitkijken en dan een lichte mist zien vind ik geweldig. Ik fiets graag en laatst fietste ik langs het Stieltjeskanaal naar Coevorden. Dat is best wel een lang eind, maar ik vind het geweldig. Het mooie kanaal en al die vergezichten. Ik hoorde iemand zeggen dat hij de veenkoloniën saai vond. Al die rechte kanalen en grote vlakten. Mijn hart gaat open als ik die zie, want het zijn geen kale vlakten. Al die windmolens, de boer aan het werk, her en der een huis of boerderij. Zjef Vanuytsel (een Vlaamse zanger die onlangs is overleden) zong over de stilte van het land en had het over de Vlaamse Kempen. Daar is het ook geweldig mooi.
Toen we in Den Helder woonden, moest ik wel eens naar Texel. Daar strafte je mij niet mee, want daar is het landschap erg bijzonder. Her en der schapen met een boet in het landschap, dan weer een duinlandschap en de zee. Op Texel kun je ver kijken. Op Scheveningen ging ik ook veel kijken over de zee en reed ik ook vaak langs de zee, als er iemand overleden was. Een zeeman wil dan graag zijn laatste rit langs de zee en het strand maken. Ik kan dat wel begrijpen, want het staren over de zee is verweven met je leven.
Mijn familie ging naar de kerk, en ging dan zondagmiddag eten en daarna slapen. Ook gingen ze, zeker als ze visite hadden, even naar het land kijken. Dat hoorde er zo bij en ik zie tegenwoordig heel veel mensen dat nu met hun moestuintje doen. De afstand tussen stadsmensen en de natuur is geringer geworden. Toch zie ik in mijn omgeving ook mensen vanuit de Randstad naar Drenthe verhuizen vanwege de rust. Hier moet je wel aan wennen. Samen met mijn vrouw was ik aan het begin van mijn huwelijk in de Achterhoek. Zij moest wennen aan de rust, want zij kwam uit Dordrecht. Het is er heel stil en dan hoorde je een brommer op kilometers afstand. De Achterhoek is trouwens ook bijzonder, want daar zie je het coulissenlandschap en daar kun je wegdromen. Wellicht kent u ook wel wat voorbeelden van mooie landschappen waar u verknocht aan bent. Laat een reactie achter onder mijn blog, dan kan ik er misschien een keertje gaan kijken.
Wat ik ook prachtig vind, zijn de weiden in de Zaanstreek die mij doen denken aan het gedicht van Hendrik Marsman, ‘Herinnering aan Holland’. Ik ben niet zo verzot op extreme warmte, dus zuidelijk Europa trekt mij niet; wel als ik op televisie de landschappen zie. Wij hebben eigenlijk de pech met het verhaal van de vrucht in het Paradijs. Nu zullen we helaas sterven en er is nog zo veel te zien. Daar heb je een paar mensenlevens voor nodig, want wegdromen is geweldig en je ontmoet in die momenten dan God, dus beter kan het niet.