Snoep
Als kind houd je van snoep. Het eten is lang niet altijd goed, maar daar weet je als kind niet veel van. Ons snoep was vaak erg zoet en ik was eerlijk gezegd niet zo gek op dat snoep, met uitzondering van banaantjes (snoepjes in de vorm van een banaan met bananensmaak) en hartjes. Die neem ik wel eens mee bij de kassa in de kringloopwinkel. Borstplaat, suikerbeestjes, perendrup en aardbeiensnoepjes waren niet mijn favoriet. Om je stil te houden in de kerk tijdens de preek kreeg ik een pepermuntje of Rang (vruchtensnoepjes uit een rol). Ik heb deze snoepjes alleen in de kerk gezien en in de schappen van de kruidenier.
Met St. Nicolaas waren er chocoladeletters en marsepein, en daar ben ik nog steeds gek op. Maar ik heb nu suiker, dus ik neem het niet. De rest kreeg ik, maar dat was niet mijn ding. Je kreeg dan chocoladesigaretten en die vond ik wel aardig. Mijn oma kwam altijd aan met koetjesrepen en die vond ik heerlijk. Toen ik hoorde dat het eigenlijk afvalchocolade was, verbaasde het mij dat ik het zo lekker vond. Ik hoorde dat van een van onze bezoekers in Zaandam, want hij was familie van de Firma Boon.
Als jong kind kreeg ik altijd snoep van mevrouw Bal die naast de kruidenier woonde en altijd in de tuin werkte met een grote sigaar. We kregen ook wel eens snoep van haar vriendin. Toen de roddel ging dat zij lesbiennes waren, wat ook zo was, kwamen er problemen. De kinderen mochten geen snoep meer aannemen. Mijn vader was echter resoluut. Hij zei: ‘De snoepjes zijn niet vies, want zij zijn ook niet vies.’ Ik kreeg nog steeds van mevrouw Bal en dat mocht ik uitdelen op school, wat problemen gaf. De ouders klaagden toen bij de hoofdonderwijzer, dus ik mocht niet meer uitdelen. Ik kreeg nog steeds snoep van mevrouw Bal, want ze was tevreden over mijn ouders. Dat leverde mij extra snoep op.
In mijn jeugd waren er Mars-, Nuts- of Bountyrepen, maar dat waren niet die kleintjes die je nu in één zak kunt kopen. Die heb ik veel gehad van de pensiongasten, totdat ik door dat gesnoep niet meer voldoende at. Als kind kun je je niet inhouden. Mijn moeder ging mij controleren, en toen verdween het een en ander en ook mijn broers en zuster kregen daarvan. Ik dacht, laat ik een gedeelte verstoppen in de rododendronstruik, totdat het ging regenen en alles kletsnat werd. Toen verdween het in de schuur, tot mijn vader het snoep ontdekte, maar toen waren er nauwelijks pensiongasten meer. Ik kreeg ook Milky Way’s die volgens de reclame je eetlust niet remden. Dat hadden de gasten ook gelezen en zo heb ik deze repen leren kennen.